ben bu yazıyı geçmişime yazdım

gelmişimi geçmişimi denilir eğer ki hayat koymuşsa.

biliyorum seni yapan benim. ama yine de hepsi senin yüzünden.

edit: harf.

bana göstermiş olduğun çirkin yüzünü artık göstermekten vazgeçtin sanırım.

ziktir git artık.

*geleceğe yönelik umutlarını, hayallerini, beklentilerini, yaşama sevincini, paylaşmaya hazır olduğun sevdalarını ve masum sevgilerini orospu çocuğu büyüklerin ulaşamayacağı yerlerde sakla.

*hiç kimseyi her puştluğunu görmezden gelecek kadar sevme, kararında sev.

hayır demesini öğrenmezsen çok acı çekiceksin haberin olsun.

seni sikeyim.

arada bir peşimi bırakmayı denersen ikimiz için de her şey daha güzel olacak.

pisman olacagim hic bir sey yapmamis olmanin gururyla selamliyorum seni.

Kapıyı açar açmaz yüzüme bir rüzgar çarpıyor. Yolları yapılmamış bir mezarlığın ortasına çıkıyorum kapıyı açınca. Yıl 1944… Babam bütün hırsını topraktan çıkarır gibi küreği tekmeliyor. Annemin mezarı başındayız. Kardeşlerim hüngür hüngür ağlıyor. Annemi son gördüğüm yerdeyim, annemi gömdüğüm yerde. O anı görünce yaşlı bedenime büyük bir ağırlık çöküyor ve dizlerimin üstüne düşüyorum. Mezar başındaki herkes bir anda bana bakıyor. Öfkesini topraktan çıkaran babam, mezarın etrafına hüngür hüngür ağlayan kardeşlerim ve o an hayattaki en çok değer verdiği kadını kaybeden ben...

http://mbsadam.blogspot.c...7/02/veda-busesi.html?m=1