baba gibi davranmayan baba

Sorumsuz, dünyada baba olacak en son insanken egosunu tatmin etmek için baba olmuş boş beleş kişidir.

Ne evi için çabalar ne de çocukları için. Yarı sapıktır. Annenizi de aldatır , sizinle de ilgilenmez. Hatta annenizi döver . Kumar oynar , sürekli alkol alır. Tüm kazancını kendisi için harcar. Lüksüne çok düşkündür. Evin tüm sorumluluğunu ve çocukların bakımını karısına yıkmıştır. Kendisi hep s.kinin doğrultusunda yaşamak ister.

Bu babanın çocukları hep problemli olur. Kız ise erkeklere güvenmez, erkek ise erken yaşta aldığı sorumluluklar yüzünden erken yaşta çöker. Psikolojik sorunlar yaşar o da.

Aslında tüm insanlara bunu anlatmak gerekir " üremek için ürememeleri gerektiğini " mutsuz nesiller için gerek yok buna. Herkes anne baba olacak diye bir kaide yok. Ilgilenmeyeceksen o cocuğu yapma ya da yaptın hadi bakmadın da " ben babayım , hatalar yaptım" sömürüsü yapma. böyle babaları kınıyorum ama imkanım olsa daha fazlasını yapardım.

Hayatinizin 3 te 2 sinde yoklardir. Ya da bir vasıfları yoktur üzerinizde. 3 te 1 inde hata yapmadıkları konusunda direnip sonunda hata yaptıklarını kabul edip hiç bir şey olmamış gibi davranmak isterler. Anormallerdir.

Hayatınızı silker.

Babama dair;

Bilindik hikayeler işte, babamla hiç mutlu anılarım olmadı benim, bir pazar Sabahı lunaparka gidemedim hiç, oysa çok büyük Şeyler istemezdim ki ben, çarpışan arabaya binmesek de olurdu, yarım bardak Çekirdek çıtlasak yeterdi. Sesinden bile korkardım, dolaplara saklanırdım eve gelince. Çok döverdi beni, inan olsun bir sebep olmasa bile döverdi.

Bunlar benim zihnimin en dibine atıp üstünü örttüğüm Saklı anılar. Hatırlamanın kimseye bir faydası yok.

Sonra bir gün boşandı annemle. Veli Toplantıları hep babasız geçti. Bir gün olsun babalar günü kutlayamadım. Ne zaman elele tutuşup gezen bir baba oğul görsem kahrolurDum. Ne zaman bir başka çocuğu dövüp babasından dayak yesem ağlardım. inan olsun can acısından değil. Keşke benim de babam Yanımda olsa da kol kanat gerse diye.

Bir akşam telefonum çaldı. Baban trafik Kazasında öldü dediler. Hiçbir şey hissetmedim o an. Bir evladın Babasına yapması gereken son görevinin bilinciyle cenazesine gittim. Morgdan kaldırdık. Defnettik. Üzerine toprak attım Hakkımı helal ettim. Ama sanki başka birinin cenazesi gibi.

O günün Akşamı geçmişi muhakeme ederken çekinerek amcam geldi yanıma. Babamın kazadaki cüzdanını çıkardı cebinden bana verdi arkasını döndü gitti.

Aldım cüzdanı gecenin karanlığında içini karıştırmaya başladım. Nüfus cüzdanı, ehliyet, bir miktar para, bozuk paralar derken bir fotoğraf düştü yere...

Eğildim elime aldım fotoğrafı benim 4 yaşındaki fotoğrafım. Arkasında "canım oğlum, seni çok özledim" yazıyordu.

işte o an yer kaydı ayaklarımın altından, dizlerimin bağı çözüldü, Gözlerim kör oldu sanki, kulaklarım çınlamaya başladı. Nefes nefese dizlerimin üstüne yıkıldım ve hayatta hiçbirşeye ağlamadığım kadar hıçkıra hıçkıra Ağladım. Sabaha kadar hem de.

Bugün 4 Yaşında bir oğlum var. Çok seviyorum onu. Babamla yapmak isteyip de yapamadığım herşeyi yapmaya çalışıyorum. Dün buz patenine gittik mesela. Hiç kaynamadık hep düştük ama hep güldük. Koskoca bir avm'de herkes bize gülüyordu ama biz mutluyduk.

Cüzdanımda babamın fotoğrafını taşıyorum artık ne yaşanmışsa yaşansın arkasında "canım babam seni çok özledim" yazıyor.

Ben babamla geçmişimi öldükten sonra temize çekebildim ancak. Ola ki sizin de baba gibi davranmayan bir Babanız varsa henüz yaşıyorken sorunlarınızı çözebilin ve ola ki bir oğlunuz olursa ona gerçekten baba gibi davranın.

Aslında dizilerde falan "babasıyla sorunları olan cool çocuk" karakteri çizilse de, aslında öyle değildir gerçek olaylar. Ben gerçekten şanssız olduğumu düşünürüm. Allah affetsin çok isyan ettiğim de oldu gençliğimde. Düşünsene bir kere geleceğiz bu dünyaya hepimiz. Sadece bir babamız olacak. Ne babalar gördü bu gözlerim, çocuklarının üzerine titreyen, onları koruyup kollayan. Peki biz neden bu kadar şanssızdık? Ne suçumuz vardı doğarken? Bir daha aile sahibi olamayacağız. Lan bir annemiz, bir babamız daha olmayacak. Biz de öyle şanslı olsaydık? Babamız Eve gelince koşup sarılsaydık, korkup odalara saklanacağımıza? Her gece içkisini dolduracağımıza, oturup dertleşseydik? Her gece dövmek yerine bize el kaldıran olunca karşısında dursaydı, aslan gibi babamız var deseydik? insanların babaları eve geldi, sıcak bir ev, çocuklarıyla oturdu, konuştu, sevdi onları lan. Benim sahip olduğum tek şeyse içilen içkiler ve sabaha kadar dövülmekti. Anne zaten yok başta, baba şerefsizin teki. Ben de isterdim oysa bir yuvam olsun, bir ailem. Çocukluğuma çok acıyorum. Bomboş geçmiş en güzel zamanlarım. Keşke çocukluğuma dönsem, başka bir şehirde, başka bir ailede, başka arkadaşlıklarla.