anneanne evi denilince akla gelenler

toprak ev ve üzerinde ki loğ taşı.
ahır da bir tane kocaman inek.
kaynayan sütün bakır tasla içilmesi ve o eşsiz kokusu.
sabah alınan sıcak pide kokusu.
avluda ki dut ağacından dökülen kara dutların tadı.
kısaca çocukluğum.

görsel

Çocukluğum, duvara asılı alçıdan yapılmış bu arap çifti izlemekle geçti.

- Ananeee bunlar niye hep birbirlerine bakıyorlar?
- Onlar birbirine aşık evladım, ondan.
Huzurla uyu anneannemmm..

görsel

Anneannemi hiç görmedim ne yazık ki. Keşke Bu başlığa yazabileceğim bir şeylerim olsaydı.

görsel
Buna benzer kocaman bir vitrin vardı. Kuzenler,kardeşim, ben ne oyunlar oynardık o açık alt raflarında. Kocaman bir dünya gibi gelirdi küçükken.

Buna benzer vitrinli kanepesi vardı. Orda kaldığım zaman arada bunun üstünde yatar divanların altından birden çıkıp ortalıkta dolanan kirpileri izlerdim.
*Evde kirpi beslerdi anneannem mekanı cennet olsun.

görsel

Hangi birini sayayım ki.
Babaanne evi şahsım için ne kadar kasvetli ve boğucuysa, anneanne evi tam tersiydi.
Duvara asılmış çiçekli sepet, benim bebeklik fotoğrafım, çiçeklerin kurutulup boyanmasıyla yapılmış süslemeler, deniz kenarında bir ev resmi, ortadaki küçük salona asılı tablo..
Orta salonda yeşil desenli eski koltuk takımı, kışın soba üzerindeki güğüm..
Mutfakta otururken camdan görebildiğimiz bahçe, banyo camından görebildiğimiz cami..

Anneannem şu an 88 yaşında ve muhtemelen bu yıl apartman dairesine taşınacak.
Zira yaşı çok ileri, aklı zayıflamış durumda aşırı unutkan, soba yakmakta zorlanıyor korkuyoruz başına bir iş gelecek diye..
Özleyeceğim seni pembe gecekondu..

çelik tavada yapılan tereyağında yumurta.

sobada patates.

herşeyi anlarım o Arap heykelleri anlamadım.

Emaye tencere.