anne ve babanın sürekli kavga etmesi

anne ve babanın sadece genetik olarak, kavram olarak birer anne ve baba haline gelmelerine neden olan hadisedir. yazıktır, günahtır. çoğu kez evin çocuğu bu kavgalarda hakem olur. yaşı kaç olursa olsun psikolojizi bozulur üstelik bütün bunlar yaşanırken sorumsuz çiftler kavgalarına devam ederler umarsızca.

insanı ilaçlara ve başka şeylere yönelten durum.

Kavgayı alışkanlık haline getiren, kavgasız bir günü olmayan ebeveynlerin kendilerine saygısı olmadığı gibi çocuklarına da saygısı yoktur. Aile bağları çoktan kopmuştur.
Çocuk olabildiğince uzağa kaçar. Ele muhtaç olur. Çalışmaya ayakta durmaya, hayatla mücadele etmeye çalışır. Anne baba da olsa kimse kimseye muhtaç değil. Onlar olmadan da yaşanıyor vesselam.

şiddete eğilimli çocuklar yetişmesinin sebebidir.

bazı anne ve babaların yaş ilerledikçe alışkanlık haline getirdikleri şey.

çocuklar büyüdükçe, onlar küçülüyor gibi.

olsalar da etseler...
*

Güzel bir pazar sabahıydı. Sigaramı geleceğe doğru üflerken düşünüyordum gene. Aklım anne ve babamdaydı. Keşke yıllar önceye gidebilseydim de onlara o adam yanlış adam, o kadın yanlış kadın diyebilseydim.
ikisi de birbirlerini mutsuz etmekten başka bir şey yapmıyor, yıllarca kavga ettiler hala devam ediyorlar üstelik bu aptal kavgalara devam ederken umarsızca yıprattıkları ve değiştirdikleri 'ben'i bir kere bile fark edemediler.
Aslında bütün hayatımı onlara armağan ediyorum. Şizofren damgası yememi, kah ağlamalarımı, kah gülmelerimi ve bütün psikolojik problemlerimi.
Bana olumsuzluklar dışında bir şey katmadılar. Belki büyüttüler belki yedirip içirdiler fakat her gün farklı bahaneler ile kendi hayatlarına sıçtıkları gibi benimkini de mahvettiler. Tanrı şahidim olsun onları asla affetmem. Kaçış isteklerim, bitmeyen arayışlarım hepsi o kavgalar yüzünden.
Daha altı yaşında çocukken kahvaltıda ağzımdan ballar damlıyordu ağlıyor, bağırıyordum artık yeter kavga etmeyin diye!
Güzel bir pazar sabahı sigaramı bile mahvetmişlerdi.

çocuk yapmadan önce, biz kavga ederken çocuğumuz da hakem olsun mantığıyla yatağa giren ebeveynlerin çocuğu yapıp, büyüttükten sonra, evlatlarının psikolojik durumunu umursamadan kendilerini haklı çıkarmak adına giriştikleri saçma ve anlamsız savaş.

abi veya ablaysan x2 daha da zorlaşıyor hayat inanın. kardeşiniz onlara bakıp, ''nolur yapmayın'' diye ağlarken gidip yanına yatıştırmak için sarılmak, ağlama demek... anlıyor musunuz ey anne ve babalar? çocuk için ne acıdır bu! nasıl bir yük bindiriyorsunuz bizlere o yaşta farkına varın artık! atamıyoruz, yerleşiyor bilinç altına...

çok berbat bir durumdur,insanda ne huzur bırakır ne de mutluluk.*

büyük aşklar kavga ile başlar klişesine inanan ebeveynin, aşk yaşama çabaları olarak görülebilir.

Rezil denesi bir eylemdir bu.Çocukluğum hep bu olayla geçti.bir gece kavgasız gürültüsüz geçse kesin öğlen birşey çıkartı ama;
(bkz: oturum kapatildi hepsi bitti)

Kavgalarında hakem oldum hep. Oysa hangisinin haklı olduğunun önemi yoktu. ikisi de katildi. Körpe bir zihne tecavüzden ötürü asırlarca yanacaklardı.
Görüyor musunuz yaşıma rağmen parmaklarımın arasında tuttuğum sigarayı?

Bütün olumsuzluklarımı size yüklemem etik değil de sizin var olmasına neden olduğunuz bir canlıyı öldürmeniz mi etik ?
ilerde bir gün çocuklarınız olursa onların önünde eşinizle kavga etmeyeceğinize söz verememek çok acı bir şey. içime işledikleri şiddet duygusu, tatminsizlik, huzursuzluk apayrı bir his.

tanım: kötüdür, kakadır.

güncel konularla alakalı olarak:
(bkz: kavga eden anne babayı kesip yemek)
(bkz: kavga eden anne babayı kesip fakirlere dağıtmak)

yıllar yılı devam eden kavgalarının nedenleri irdelenir onlar birbirini yemeye devam ederken ister istemez, sonra fakülte mezunu eğitimli iki insan böyle bir neden için nasıl kavga eder sorusu sorulur kendi kendimize, ardından ikisinin de akıl hastası olmasından daha mantıklı bir açıklama bulamaz insan, bavul toplanır, eşyalar kolilenir, onlar kavgaya devam ederken defalarca inip çıkılır eşyalar taşınır aşağıya, ne yaptığınızla bile ilgilenen yoktur karşılıklı çekişmelerden, kimse sormaz "sen ne yapıyorsun" diye, çekip gidilir o evden bir daha geri dönmemek için.

sürekli kavga etmemek için ayrılmalarıyla sonuçlanan durum. hayatın her alanında ters giden birşeyler mutlaka vardır. bazen bütün hayatınız ters gider. anneler babalar der ya tam ayrılacakları zaman : bak evladım büyükler bazen anlaşamayabilir fakat bu asla sizinle ilgili değildir bla bla bla... ama bütün terslikler gelir yine evlatların hayatına girer.

sürekli benden taraf tutmamı istedikleri durum. tamam kavga ediyorsunuz da niye beni işin içine katıyorsunuz? komik olan tarafı annemi tutup haklı çıkarsam babam, babamı tutsam annem küsüyor. kavgayı unutup bana kızıyorlar bu seferde. benim ne suçum var? adam gibi kavga edin attırmayın insanın kafasını!

insanı yaşamdan soğutur. evlenmek istemezsin. dışardan çok iyi görünürsün ama her gece kavgadan bıkmış bitik bir haldesindir. duyduklarınız karşısında gözleriniz dolar. umurlarında da değilsinizdir. yanınızda da kavga ederler. onlar kavga ederken sana dua etmek kalır. sakinleşsinler, sussunlar diye. ama o bitse gene başlar nasılsa başka bir kavga. görmemiş, duymamış gibi yaparsın ama o da olmaz. bari küçük kardeşlerim duymasın der kavganın bitmesini beklersin. biterse birgün tabii...

evliliğe zerre inancınızın kalmamasına sebep olur. zamanla, ilişkilere inancınızın kalmamasına sebep olur. daha da zaman geçerse ve daha da kavga varsa, kendinizden nefret etmenize sebep olur.

evlenilecek adam/kadın değilseniz evlenmeyin kardeşim. bakarsınız hayatınız boyunca sadece kendinize zararınız olur. kendinizden olanlara değil. bu da bi şeydir.

0-6 yaş arası isen hırçınlaştırır.
6-12 yaş arası isen içine kapanıklaştırır.
12-18 yaş arası isen olgunlaştırır.
18 ve sonrası isen arabulucu, çözüm önericisi ve çoğu kavganın bitiş sebebi olursun. yani "iyi ki varsın"laştırır.

abarttıklarında beni nasıl yapmayı başardılar Detirtebilen olaydır.

insanı üvey baba sahibi yapan durum.

10 yıL önce hergün yasadıgım bir durumdur. Cok fenadır, psikolojin alt üst olur. olay psikologa gitmekle son bulur. * * *

çocuğun ebveynlerinin sürekli kavga etmelerine şahit olması piskolojik açıdan yetersiz bireyler yetişmesine, ileride sorunlu yetişkin haline gelmesine sebep olur

beni neşelendiren eylemleri.
sürekli birbirlerine çatarlar özellikle sofrada münakaşa içerisindedirler
babam sürekli annemi eleştirir annem sürekli çok bilmişlik yapar ortaya bir cümbüş çıkar...
birbirlerine hitap şekilleri
babamın anneme hitap şekli "kabakozlu"
annemin babama hitap şekli "koca köylü"
tabi bu lakaplar ortamdan ortama değişebiliyor,alemler ya...

aman çocuklar duymasındır!
(bkz: mutfak)!
not.sanki çocuk , birbirine nefret ile bakıp kavga mekanı veren ebeveyni anlamayacak kadar salak.