bugün

çocukluğumuzun en farklı mimari girişimiydi belki de, kumdan kale yapmak. hatırlıyorum da ben saatlerce uğraşıp, buz gibi deniz suyuyla ıslanıp, titreye titreye kale yapardım. a'bim uçan tekme atıp bozardı. ağlardım. şimdi ise amdan kaleler yapıyorum, a'bim artık yaptığım kaleleri uçan tekme atarak bozmuyor. ağlamıyorum. ama ibne abim yaptığım bütün amdan kaleleri, ben uzaktan seyrederken gizli gizli sikiyor. amına koyim a'bi! yine hoşlandığım kızı siktin.
savunması çok zor olur o kaleyi.
fethetmeye çalışan binlerce abazayı canlandırsana gözünde.