allah tan özür diliyorum

entry 11

eşim dostum bilir, ben çok yıllar önce allah ı reddediyorum demişim, kapatmışım o defteri.

lakin bu gerçeği bir tek eşim dostum bilir idi. yaygara yapmaya ve ağzı salyalıların bik biklerini dinlemeye gerek duymazdım, tiksinirdim. ta ki birkaç gün önce affan dede namıyla etrafında sevilip sayılan riyakar hacılardan birinin yapmacık dindarlığına şahit olana değin...

ağzından "bismillah... böhü böhü" düşmeyen bu amcamızın elle tutulur hiçbir yardımseverliğini, iyiliğini ve vefakarlığını görmediğim halde gene de sevmiyordum. tam da görmeyi istediğim gibi din taciriydi, evet. ama ısınamadım işte. içimden bir his onda hâlâ müminlik kırıntılarının olduğunu söylüyordu. onun sakallarını döner bıçağıyla kesip yanağına şiş geçirmek istiyordum. neyse burayı kısa geçeceğim.

işte ne olduysa geçen gün oldu ve internet vasıtasıyla da olsa allah ı reddediyorum diye ilk kez yüksek sesle dile getirdim duygularımı. ve üç gündür hayatımın en iyi dönemini yaşıyorum: affan dede felç oldu pazar günü. ağzı yüzü yamuldu, zaten iğrenç görünümleri olan elleri - ayakları tutmaz hale geldi.

ve allah... eyy herkesin körü körüne tapındığı ve karı gibi tırstığı allah... senden özür diliyorum. hatalarını, yetersizliklerini ve tembelliklerini bugüne değin yüzüne vurmamış olduğum için ben suçluyum! affan dede'yi istediğim kıvama sokmanı da bana verdiğin "doğru yoldasın evlat, bana yalakalık etmeyip iyiliğimi isteyen bir samimiyet abidesisin" mesajı olarak algılıyorum.

seni daha çok hoplatacağım.. sen istedin!