allah benim çocuğumu korur diyen aptal

ölmek için yaratılmış zavallı bir yaratığın narsist çığlıklarıdır duyduklarınız. o çocuğa önce bir kamyon çarpar, beyni ve iç organları asfalta yapışır, sonra üzerinden kazaya kurban gitmemek için hızlanan iki araç geçer, evladınızın parçalarını toplamaya onlarca bim poşeti bile yetmez.

olur mu öyle şey, ben inanılmaz ahlaklı bir insanım, yaradanla aynı mezhep hocalarına, felsefi, siyasi kanaat önderlerine bağlıyız biz diye farazi söylemlerde bulunmayı bırakın.

eceli gelen çocuğunuz olmaz, anneniz olur, babanız olur, kardeşiniz olur, belki de arkadaşınız yahut eşiniz vahşi biçimde can verecek gözlerinizin önünde!

nerden bileceksiniz ki siz? bir ilkbahar sabahı, hava açık, güneş tepede, her şey olabildiğine sakin, herhangi bir felaket emaresi olmaksızın aniden tezahür eden facialar karşısında napabilirsiniz ki?

canlı birer cenazesiniz siz!

inandığınız güvendiğiniz her şey yalan!

tedbir bizden takdir Allah'tan.

siz tedbirinizi alın ama Allah sokmayı kafaya koyduysa her türlü sokar diyor...

çocuk yapmayıp bunu kendisi için benimseyebilir.

"tedbirini terk eyle takdir hüdanındır
sen yoksun o benlikler hep vehm ü gümanındır."

dalga geçiyordum aslında ama serbest şiir çağrışıyorum. aptallar için tehlikeli olabilecek bu dizelerle galib dede'yi rahmetle anıyorum.