ahlakin soykutugu uzerine

nietzsche'nin yazdığı belki de en aydınlatıcı kitaptır. kitapta efendi ve köle ahlaklarına, suç ve cezaya hatta borç kavramına kadar ahlaki değerlerin göreceliği üzerine düşünceleri vardır. bir çok kitabında olduğu gibi bu kitapta da şiirsel diliyle zorlar bizleri. (bkz: mutlaka okunması gereken kitaplar)

niçe nin en önemli kitaplarından biridir. neden az entry girilmiş anlam veremesem de kendimce açıklayayım kitabın önemini.
'iyi, kötü, sevgi, mutluluk...' gibi değer yargıları kişiden kişiye ve toplumdan topluma değişen şeylerdir. ahlakın çıkış noktası, kamulaşması süreçlerini irdeleyen bu kitaba göre demokrasi, eşitlik talebi gibi şeyler 'zayıfların egemenliği' sonucu oluşan olgulardır.
efendi ve köle ahlaklarını irdeleyen niçe' ye göre olay şöyledir tarihi olarak;
öncelikle efendiler köleleri ezmişlerdir. köleler ezilmemenin ve hayatta kalmanın tek yolu olarak bir araya gelmeyi gerekli görmüşler ve köleler köleler ile efendiler de efendiler ile arkadaşlık kurmaya başlamıştır. kölelerin efendiler ile eşit olma istekleri, bugünkü demokrasiyi doğurmuştur.
tabiki nietzsche buradan demokrasinin kötü olduğu sonucuna varmıyor. demek istediği soyut değerler olan iyi, kötü, onurlu gibi olguların aslında hiçbir anlam ifade etmediğidir. insan, küllerinden yeniden doğmalı ve kendi değerlerini baştan yaratmalıdır. gerekirse topluma rağmen.
niçe' nin bu kitabı insanca pek insanca ve bilhassa iyinin ve kötünün ötesinde kitapları ile birlikte değerlendirilirse daha anlamlı olur.