bugün

şahsım adına babamın bana tanıttığı ve ismim dahil bir çok fikrimin filizlerini atmış olan örnek aldığım bir insanın katledilmiş olmasının listenin en tepesinde geldiği senedir. henüz daha orta okul sıralarında böylesine bir şeye şahit olmuş olmam bu ülke ve gideceği istikamet konusunda sağlam bir yön verdi açıkçası.. rahmet ile anıyorum tekrardan bu güzel insanı..

(bkz: uğur mumcu)
buradaki çoğu yazar daha ana rahmine düşmemişti.
(bkz: Doğmak).
Yoncimik aboneyim abone. ilkokul 3 teydim ben o zaman.
10 yaşındaydım. Turgut Özal'ın ölümünü, yerine Süleyman Demirel'in geçişini, Uğur Mumcu'nun öldürülmesini, "kıl oldum abi" diyen Tarkan'la tanışmamızı ve sokaklarda rahatça oyunlar oynamamızı hatırlıyorum.

90'lar.. Türkiye'nin dejenere olmaya başladığı, faili meçhullerin havada uçuştuğu en boktan dönem..
Bana bakıp "Allah analı babalı büyütsün." diyen akrabalar.
portakalda vitaminlik. evet.
popoma ilk şaplağımı yedim.
Zigot bile değildim.
Ve bunlara ilave olarak insanlık tarihinin en büyük vahşeti olan sonrasında katillerin zaman aşımı ile beraat ettirildiği Madımak Oteli ile diri diri yakılan insanlar...
93 yılında henüz doğmamıştım ama 2 Temmuz madımak olayı, allahuekber diyerek insan yaktılar.
Mumcu suikasti.
Tabi ben henüz annemin karnındayım. Böyle etrafımda kalp, mide, kaburga falan takılıyorum. Arada bir sinirlenip tekme attığımda oluyordu.
turgut özalın ölümü, dün gibi aklımda, ankarada annemin çalıştığı kreşin gösterisi vardı, cumhurbaşkanının vefatı nedeniyle ortasında bitirilmişti.
hastanede 3 ay yattım.
(bkz: lada samara)

(bkz: harun kolçak)

(bkz: 8 15 vapuru yoncimik)

(bkz: o zamanki fırınımız)
bir gün yine yumurtada vitamindim. asdfdsa
şaka bir yana, eğer hafızamız anne karnındayken oluşuyor olsa idi, hatırlayacağım tek şey muhtemelen amniyotik sıvı içerisinde delirmeceler olurdu.

o değil de, sen seneler sonra sözlüğe gel, amniyotik sıvı falan de asdfdsa.
kasım ayı çok soğuktu tugay içtima alanında..
havale geçirip hastanede 3 ay yattım.
bu tarih sağlık sorunlarımın başlangıç milatıdır.
o yıl 6 yaşındaydım.
karanlık...
çünkü 94 doğumluyum...
Uğur mumcu,
Cem ersever,
Turgut özal,
Adnan kahveci,
Eşref bitlis,
Mehmet sincar,
Madımak.

Çok acayip seyler olmuş.
ilk anne deyişim hiç unutmuyorum bizimkiler nasıl sevindi!
O kadar çok ki.
Politik olaylar saymakla bitmez.
Ayrıca istanbul da yağış rekorları yılıdır.
üniversite sınavına girecektim özal ölmüştü.
babam emekli olmuştu o sene. murat 124 almıştı. bordo,76 model. bir sene boyunca ilkokul 1-2' ye giden bana servisçilik yapmıştı.
peluş kaplıydı torbido, ön takım. her akşam muhakkak eve çıkardığımız kaset çalarda orhan gencebay.
murat'ın plakası şifremdir. öyle severdim.