Fazlaca abartılması ve daha iyi örneklerinin olması..
(bkz: torku banada)

Ayda yılda bir girdiği sözlükte mevzularin "türban, Allah, siyaset" üzerinden seviyesizce devam ettiğini görüp hiç bir şeyin değişmediğini ve buranın hâlâ sıkıcı olduğunu fark eden yazarın hissi.. (bkz: ben)

Şimdi çocuğu okuldan almaya Kim gidecek? Diyor benim ki..

Bıkmadınızmı insanları birbiriyle kıyaslamaktan diye artık isyan ettiren cümle! Sizene arkadaşım her koyun kendi bacağından asılır, bırakın herkesin namusu-inanışı kendine kalsın.

Kanlıcada bulunan şirinmi şirin kafenin adıdır.

Bebekler giden şeylerin geri geleceğini 1 yaşına geldikleri zaman idrak edebilirler. Yani bebek annesini şuanda sonsuza dek kaybettiğini sandığı için ağlıyor.
"Ce - e" oyunları, eğlencenin yanı sıra giden nesnelerin geri gelebileceği fikrini aşılar bebeklere, Deneyebilirsiniz. Bir de kendinden daha yüksek bir ses işittikleri zaman susabilir bebekler, "birden korkutmadan" yavaş yavaş yükselterek müzik açabilirsiniz şaşırıp susacaktır.

Mutluluğumuzu daim kılsın diye kızımıza koyduğumuz isim. (bkz: zeynep hüma)

Junior : turist ömer

Tom and jerry, bugs banny, şirinler, casper, cedric.. Şimdilerde bu çizgifilmlerin çoğunda sübliminal mesajlar olduğu söylenmekte olsada hepsini bayılarak izledik çocukken.

Benim efenim. Nasıl yaşamışım bunca yıl?
Hanım arkadaşlar boşuna macera aramasın erkekler öyle antin kuntin yemekleri sevmezler. Annesi avakado çorbasıyla büyütmüşse yapacak bir şey yok tabi.

O nasıl bir çaresizlik?

Çay içmeye arkadaşlarının yanına gitsene.
Eve istediğin vakit gel.
Ntvsporu açsana maç özetine bakalım.
Tv karşısında koltukta uyuyalım.

istanbulda yaşayan biri olarak kavacıktan eve (25tl tutuyor) mesafe beğendiremediğim için yarım saat bir çok taksiciyle kavga etme sebebimdir. Ki yanımda küçük bir çocuk olduğu halde taksici "karşıya yolcu bekliyom" diyerek başından atmıştır. En ağır küfürleri hak ediyor bu kafadaki insanlar!

Kavga sebebidir. Kanunen götürmek zorundadır.

Bütün açık kızları kaşar sanmaktan farksızdır. Namus kavramından anladığın sadece bekaretse, ne sandığının çokta önemi yoktur zaten.

Islak ekmek.

Yokluğunu bu kadar şevkle ispat etme gayesinde olan insan içten içe varlığının farkındadır. içindeki kargaşa onu yok saymaya iter.
Mucize arayan dönüp bi etrafına, bi kendisine ve evrene baksın. Hayat başlı başına bir mucize zaten.
Kalp karardıysa gözün görmemesi doğaldır.

3 yaşındaki çocuk artık çevresinde kendisinden bağımsız bir dünyanın varlığını ve kendisinin o dünya içinde bir birey olduğunu kabul etmiştir. Bu evrede çocuk kendine özel ayrı bir benlik ve cinsiyet duygusu geliştirmeye başlar 3 yaş dönemine kadar genellikle daha sakin, uyumlu olan çocuklar bu dönemde sık sık anne – baba ile inatlaşmaya başlar ve sonunda da öfke krizleri yaşayabilirler. Bunun nedeni anne – babayı sinirlendirmek, yaramazlık yapmak değildir, sadece istekleri engellendiğinde tepkilerini gösterebilmek için başka yolları olmadığı içindir. Bu yaş döneminde çocuklar henüz öfkelerini kontrol etme ve yönlendirme becerisine sahip değildirler.

Anne – babalara öneriler
Çocuğunuzu ciddiye alın. Küçük çocukların inatçı davranışları ya da öfkeleri bazen yetişkinlere eğlenceli gelebilir. Ama onun için o an yaşanılan duyguların çok yoğun ve önemli olduğunu unutmayın.
inatlaşmaları ile sizi ne kadar bıktırırsa bıktırsın sevginizi geri çekerek onu cezalandırmayın “Böyle davranırsan artık seni sevmeyeceğim”.
inatçılık bir kişilik özelliği de olabilir, kendinizin nasıl bir model olduğunuza dikkat edin. Eğer siz her zaman benim dediğim olacak diyen bir ebeveynseniz çocuğunuz bu özelliğini sizden almış olabilir.
Esneklik sağlayabileceğiniz durumlarda krizler ortaya çıkmadan alternatifleri değerlendirin. Böylece çocuğunuz sadece inat ettiği için bir hak elde ettiğini düşünmeyecektir.
Küçük yaş döneminde inat ile baş etmenin en etkin yolu genellikle ilgiyi başka yöne çekmektir. Bu anne – babanın yaratıcı çözümler bulması anlamına gelebilir.
Esnek olmak ya da sakin olmak gerekli olduğu kadar sınırlar ve kurallar belirlemek de gereklidir. Çocuklar sürekli özgür olmak isterler ancak bu onlar için her zaman en iyi olan değildir. Tam aksine çocuklar belli kural ve sınırlara ihtiyaç duyarlar, böylece kendilerini güvende hissederler. Kişiliğinin ve güven duygusunun gelişmesi için çocuğun sınırlara ihtiyacı vardır. Her istediğini yapabileceğini düşünmek ileriki yıllarda büyük hayal kırıklığı ve yetersizlik duygusu yaşamasına neden olacaktır.
Kurallar ve sınırlar kısa, net bir şekilde açıklanmalı ve tutarlı bir şekilde uygulanmalıdır.
Değişimleri ya da yeni durumları önceden haber verin. Böylece ona uyum sağlaması için zaman tanımış olursunuz.
inatlaşmaların güç savaşına dönmesine izin vermeyin. Kazanan ve kaybeden durumu yaratmak krizlerin artmasına neden olabilir. Eğer çocuk inatçılığı karşısında anne babayı pes ettirebildiğini gözlemlerse bu davranışın tekrarlama olasılığı artar. Böylece çocuk sürekli olarak anne – babanın koyduğu sınırları test etmeye, zorlamaya ve yıkmaya çalışmaya başlar. Aksi bir durumda eğer anne – baba genellikle uyguladıkları baskı ile çocuğun isteklerinden vazgeçtirir ise o zamanda çocuğun bağımsız bir birey olması zorlaşabilir.
Bazı durumlarda müdahale etmek yerine görmezden gelmek daha yararlı olabilir. Genellikle çocuklar olumsuz da olsa anne babanın ilgisini çekmek isterler, eğer inatlaşma giderek uzuyor ve uzlaşma sağlanamıyorsa ilginizi başka bir yere vermek sizi rahatlatabilir. Ancak çocuğunuzun size ihtiyaç duyduğu anda teselli etmek için yanında olacağınızı bilmesi önemli.
Anne – babalar sakin ve tutarlı davranıp, çatışmaları çözümleyecek şekilde davranabilirse, çocukla güç savaşına girmeden, kendi kızgınlıklarının farkına varıp, duygularını uygun şekilde ifade edebilirlerse inatçı çocukla baş etmeleri kolaylaşacaktır. Krizler sırasında soğukkanlı davranmak zor olabilir, ama en azından daha sonra üzerinde düşünüp farklı çözüm yolları bulunabilirse çatışmalar azalacaktır. inatçılık bir kişilik özelliği olsa da altında yatan duyguyu ve ihtiyacı anlamaya çalışmak çocuğunuzla iletişiminizi güçlendirmek için yardımcı olabilir.

Her kadının çocukluğundan beri kurduğu bir hayaldir ANNE olmak.. Kimine nasip olur kimine olmaz. Nasibime düşenden bahsedecek olursam; doğduğu andan itibaren uyumayan, ağlayan, gaz, diş, emzik ve türevleri olabilecek bütün problemleri tek tek en üst seviyeden yaşatan. Başlarda huzurlu bi bebek olmadığı için evimizdeki düzenin altını üstüne getiren, 14 ayın üstüne uyumaya başlayan ama bu seferde türlü türlü yaramazlık ve sendromlu hallerini yaşatan.. Şuanda 2,5 yaşında kucağımda uyuyo olan bir meleğe klavuz olmaktı Anne olmak. Öyle zor geldim ki bu günlere ancak yaşayan biri anlayabilir beni. Ama bir gün olsun sevmekten vazgeçmedim evladımı, bir kez olsun sinirime yenilip hırpalamadım dövmedim, beni delirttiği vakitlerde bile başımdan atmak için başkalarına emanet etmedim. Biliyordum çünkü zamanla geçeceğini, ve hiç unutmadım onun bana RABBiMiN EMANETi olduğunu.. Ömür boyu sevgi-sabır çizgisinde yürümeye çalıştığım bir yol benim için Anne olmak. Onun zararına olan herşeyi sildik hayatımızdan, ona örnek olduğumuzu hiç unutmadık. Çocuk büyütmek değil mesele, çocuklar malesef sokakta bir başınada büyüyebiliyor. Kendine yetebilen yalnışla doğrunun ayrımını yapabilen bir insan yetiştirmek tek gayem. Anne olduktan sonra anladım ki; anne olmak bebek taşımak ve onu dünyaya getirmek değil. Bunu milyonlarca kadın yapıyor ama "anne olmak" hepsine nasip olmuyor. Doğurmadan "anne" olan kocaman gönlü olan kadınlar var.. Anne olmak herkese nasip olmaz. Anne olan bütün kadınların ayaklarının altına cennet boşuna serilmemiş...

(bkz: üç haydut)