sözlük yazarlarının rezil olduğu anlar

lisedesin, sevdiğin kızla konuşuyosun koridordaki kaloriferin üzerinde (ki aşk başlangıcı mekanıdır) çok karizmatik olduğunu düşünüyosun, hapşuruyosun, "çok yaşa" diyor o üst insan, sen de "hep beraber" diyosun manalı bir şekilde, konuşmanın seyri sonrasında değişiyor, hapşırığın milat gibi bişey, öncesi ve sonrası var, anlam veremiyorsun o muhteşem varlığın gözlerini gravatından ayırmayışına, "ne oldu yaa?" diye soruyosun, "koptun birden sanki" diyosun sınırsız özgüveninle, "hmm" diyor, "eee" diyosun, "gravatın pis olmuş sanki" diyor, eğilip bakıyosun, gravataki sıvama yeşillik dünyanı başına yıkıyor, hayatında yaşamadığın, görmediğin şey o anda olmak zorunda ve oluveriyor, sana mendil uzatıyor, karizmanla birlikte o sümüğü de alıyorsun oradan, suratına dünyanın en iğrenç sırıtışı oturuyor (iki dakika önceki özgüvenin ile iki dakika sonraki yıkılışının aynı potada eriyişi şeklindeki grotesk ağız şeklin), ampül gibi kızarıyosun ve sınıfa gidip sırana oturuyosun, ders başlıyor, sen bitiyosun.