mahalledeki çocuk sesleri

çocuk sesleri, sabahın erken saatlerinde kuş seslerini bastırıyor. belki de anne babalarından önce uyanan çocuklar, kendilerini sokağa atıyor ve karanlık basıncaya kadar gülüp oynuyor, koşup kaynaşıyorlar. gürültülerinden rahatsız olanlar az değil. ama ben hiç rahatsız olmam. çoğu akşam üstleri aralarına katılır ve kabul görürsem onlarla oynarım. kimi zaman da bir duvarın üzerine oturur onları zevkle izlerim. kendilerini oyunda yitirişlerini ve incir çekirdeğini doldurmayacak bir şeyler için dövüşmelerini, ağlaşmalarını, en olmayacak şeyden zevk alışlarını top oynarken düşüşlerini , bisiklet sürmeyi öğrenmek için nelere katlandıklarını, yüzlerindeki kir ve pası ve daha bir çok hal ve tavırlarını seyre dalar, arada bir kendimi kaptırır adeta onlarla bütünleşirim.

evet çünkü benim çocukluğum boyle geçti. salçalı ekmekle büyüdüm sokaklarda ve geceleri bir kiraz ağacının tepesinde iken aşağıdan "kirazaaa dalaaan vaaar" diyenleri dovmek istemekle geçti çocukluğum.

ve bu yüzden seviyorum o sevimli melodileri.