köpek

gözlerinde yalan yoktur. havlamaları iletişim kurma çabasıdır, keşke konuşabilse. dışarıda sahibi ile dolaşırken ihtiyacını giderdikten sonra pisliğini örter, ihtiyacını giderirken de başkalarının gözlerine bakmaz, o derece temizdir. kalbinde anne, baba, abi, abla, varsa evin muhabbet kuşu - başlarda pek anlaşamayıp yutmaya kalkışsa da - ve diğer insanlar vardır.eğer evde biri hasta ya da üzgünse ayaklarının dibine oturur, gözlerini diker, hüzünlüdür gözleri.
dosttur, sevgili bulunca selamını, sabahını, muhabbetini kesmez,
dosttur, ona bir şeyler anlatırken durduk yere havlamaz,
dosttur, sırf egosunu tatmin etmek için ısırmaz.
keşke ama keşke, insanlar biraz köpeklere benzese ve köpeklerden bir şeyler öğrenip alabilseydi... işte o zaman dünya bu kadar egoist, menfaatçi, pis bir yer olmazdı.