düğünde oynamak

oynamaya karar verme eşiği aşıldığı anda gerçekleşmesi muhtemel eylem. hiçbir insan yoktur ki düğünde oynamak istemesin. düğün, eğlenmek içindir çünkü. lakin şöyle bir soru gelebilir akıllara: "biz niye eğleniyoruz ki lan?" evet, bu gereksiz sevinç, bu tarifsiz coşku nedendir bilinmez. ertesi gün olduğunda her şey eski haline dönmüyor mu? dönüyor. o halde, bu anlık bir eğlencedir. havasında olmayan bir insan bile kendini oynamaya mecbur hissedebilir. "ben hiç beceremem ki ayol" diyen ve oynamaya zorla ikna edilen insan, genellikle herkesten çok oynar. öyle de fenadır. metalci genç ise, çılgınlar gibi eğlenen kalabalığa içi gitmesine rağmen yiğitliğe bok sürmemek adına oynamaz. genelde hiç oynamayan masada oturur o. düğün başlar sessizdir; düğün biter sessiz bir şekilde kaybolur etraftan. zaten "düğünde hiç oynamayan masanın gizemi", ayrı bir bilim dalı olmalıdır ve ayrı bir başlıkta incelenmelidir. alpay erdem'in de tespit ettiği gibi, kimin akrabası oldukları belli değildir ve kendi aralarında bile konuşmazlar düğün boyunca. sadece kendilerine sunulan yiyecekleri yerler. nitekim bence sırf yemek için düğüne geliyorlardır. *