bugün

konusmak gerekirken susmak

susmak iyidir. öfkeliyken konuşmak anlık öfkenin dışavurumunu ve kısa bir sürelik rahatlamayı getirse de bir süre sonra insanın içini söylediği kelimeler kemirir. ve keşke söylemeseydim, keşke sussaydım der insan. söylenen söylenmiş, kırılması gereken kalpler kırılmış, bir yığın pişmanlık geriye kalmıştır. ve sonraa "merhaba iç huzursuzluğu"...