bugün yaşamak gelmiyor içimden

küçük iskender in bir yazısını hatırlatan cümle.

"olağan bir gündü. sabah erken kalkıp avuçlarımı kestim. kan pıhtılaştıktan sonra bahçeye çıkıp bir süre gökyüzünü seyrettim telaşla. gaz hareketi sürüyordu. hava çizgi film tadındaydı. eve dönüp birkaç arkadaşımı, annemi, babalarımı ve tanışmaya çalıştığım devlet büyüklerini aradım telefonla. tanrıların her yerleri ağrıyor. kimse bana sırlarını anlatmıyor. kurduğum ilişkilerde leke bırakamıyorum. şömineye ceset saklayabilecek kadar zengin de değilim. neoklasik gözlerimle postmodern dudaklarım uyum içersinde aslında. yalnızlıkla aramızdaki ezeli rekabetten ucuz espri anlayışımla yine ben galip ayrılacağım. istanbul'da orospu olmak büyük avantaj: ara sokaklara doğru kalp çarpıntılarınız artıyor. yasallığın kaybolduğu noktalarda insan, vücudunu özlüyor, etini özlüyor. söyleyecek sözüm yok. yeni bir sevdaya tutulana kadar yerçekimsiz ortamda şizofreni dersleri alacağım."