fenerbahçe yi 7 0 yendiklerine inanan cimbomlu

hayal gören galatasaraylıdır. en koyusundan galatasaray taraftarı olan şahsım bile bu maça kıçıyla gülmektedir, zira futbolu bir canlı olarak düşünürsek maçlar sadece birer hücredir. yıllar önceki maçları ortaya sürerek karşıyı ekarte etmeye kalkmak da çaresizliğin tanımıdır. şayet gerçektir değildir orasını bilemem de 1911 senesindeki maçtan nasıl bir referans olur? bu maç hatırlatıldığında hangi fenerbahçe'li kızarır morarır? sürekli ortaya sürerken bunlar düşünmekte fayda var ve artık bu 7-0'cı ve uefa+süper kupa'cı tayfanın vizyonunu hafiften genişletmesi camiamızın yararına olacaktır.

ben çocukluğumdan beri bilirim bu 7-0 geyiğini ama 6 kasım 2002'den önce pek lafı edilmezdi. 6 yiyince "aha biz 7 attık, kapak" tayfası çıktı. ee? 7>6, kapak mı oldu şimdi? bana ne rakamlardan, fenerbahçe'ye karşı 1998'de 2-0'dan erol bulut'un saçmalamasıyla 2-2'ye getirdiğimiz bir maç vardı ki orada fenerli arkadaşlarımızın yaşadığı sinir bozukluğunu görmek 7'lerle 10'larla tarif edilemez, benim için 7-0'lık bir galibiyetten daha değerli, varsın uğruna t-shirt'ler basılmasın. şayet karşı taraftaki 6-0'cı tayfacı da aynı derecede moron takılmaktadır, futbolu matematikle eş gören zihniyet robota bağlamıştır ve hiçbir zaman bu güzelim spor dalının güzelliklerini keşfedemeyecek ve ondan keyif alamayacaktır. nokta.

edit: o değil de o maçta bizim kadroda horace armitage diye adam varmış, ahah o ne güzel isimmiş öyle.