bozlak

kıraç toprakların duygulu ama gözleri de toprağı gibi kıraç insanlarının, hani bazen boylu boyunca yayılan bozkıra çöken ama yağmur vermeyen bir karabulut gibi yağamayan insanının ettiği feryattır. birilerinin sadece denizlere çıkmak için yol üstü geçtiği bozkırda kalmaya mahkum edilmiş, sevdiğine bir çift güzel söz edemeyecek kadar mahçup, yokluğunda ise isyan etmeyecek kadar edepli, aslında sadece derdini sararmış başaklara anlatmak niyetinde olan kendi halinde bir çiftçidir. varsın çıkmasın denizlere yollar, varsın yolumuz değil ömrümüz geçsindir bu bozkırda...

http://www.plak1.com/dinl...ertas/deli-boran/371.html