sözlük yazarlarının itirafları

5 sene oldu taşınalı. Sıfır aldım evi. içini zevkime göre döşedim. Yayla gibi 3+1. Her yere yakın. Sitemdeki komşular hep işinde gücünde insanlar. Tam yan blokta bir komşum var ki. Ön balkonu da kapattırmışlar, arka balkonu da. Kadın arada baykuş gibi kafayı camdan uzatıyor, etrafı süzüyor, içeri giriyor. Karı koca kimseyle konuşmuyorlarmış. Ben de akşamdan akşama balkona geçersem görüyorum. Bütün perdeler inik. Eski model bir arabaları var, arada adamı ona binerken görüyorum o kadar. Bir de ergen bir çocukları var.

Diyorum heralde bunlar böyle muhafazakar, kendi halinde insanlar. Hemen hemen her ailede çocuk var bu sitede. kimi ağlıyor, kimi bağırıyor. Site zaten cıvıl cıvıl. Neyse, istisnasız bir çocuk sürekli ağlıyor, böyle 1-2 dakika bağırıyor, ağlıyor. Sonra yarım saat susuyor. Sonra tekrar, sonra tekrar.. Pazar günleri evde olduğumdan Saatlerce duyuyorum. Kimseye de soramıyorsun kim bu sürekli ağlayan çocuk diye.

Meğerse bu ailenin küçük çocuğuymuş. Doğuştan hastaymış. Evin arka cephesindeki odanın balkonunu adam bu sebeple kapattırmış. Hastalığın çaresi yok. Hemen hemen herkes mülk sahibi olduğu için taşınma durumu da yok.

Üzüldüm.. ben o insanları muhafazakar, içe kapalı bir aile sanıyordum. Kimseyle konuşmadıkları, insan içine karışmadıkları için. Bir merhaba dahi demiyorlar. Sanırım utanıyorlar..

Arada kardeşim ve 4 yaşındaki yeğenim bana geliyor. Bizimki de durduğu yerde durmuyor. Bastığı yere bir daha basmıyor. Annesi babası kızınca ben müdahale ediyorum. Çocuk dediğin yaramaz olur diyorum. Ses çıkarmaz, yaramazlık yapmazsa kork esas. Düşer, kendine zarar verir diye korkuyorlar. Çocuk bu düşe kalka büyüyecek.

Bu hayatta en önemli şey sağlık. Evin, araban, rahat hayatın da gözünün önünde ağlayan el kadar sabinin tırnağına değişilmez. Allah o annenin, babanın, abinin yardımcısı olsun. Sınavların en büyüğü.