yazarların başından geçen en tuhaf olay

dayıdan naklen.

edirne ye gidiyorum. o zaman sadece e5 var. sigaram bitti. bi mahalle gördüm girdim arabayla. bakkal baktım. ufak bi bakkal gördüm. girdim içeri. sarışın, düzgün yüzlü, balıketli bi kız.
geldin mi dedi.
haydaaaa
ne diyeceğimi bilemedim.
neye geldim mi falan dedim.
seni rüyamda gördüm dün. kemal değil mi adın?
hasss... ismimi söylemese delinin biri diyeceğim de kız ismimi söylüyor. görmesine tanımasına imkan yok istanbul nere edirne yakınları nere.
ne diyorsun ya dedim.
hem korktum hem afalladım. sigarayı da almadan çıktım.
çıkarken, görüşürüz demez mi.
ne görüşücem lan dedim kendi kendime kafamı ambale ettin.
kızda bir güzel bir tatlı.
atladım arabaya gittim işimin bi kısmını bitirdim. bi otele gittim. yedim içtim yattım.
amniskim gece kan ter içinde uyandım. resmen kızla konuştum rüyamda birebir karşılıklı. ismini söyledi. sigarayı almadın parasını bıraktın ama diyip güldü.
nevrim döndü şerefsizim. lan birine anlatsam kafayı yemişin diyip günlerce makaraya alacaklar.
gitsem kıza sorsam, korkuyorum amg. in midir cin midir ama merak ta ediyorum.
dönüşte gittim bakkala.
kız falan yok. bi amca duruyor.
lan şimdi sorsam, yabancı yer. dayak mı yerim, kovulurmuyum. durup dururken başıma iş almıyım.
devam ederim. fırsat bulunca.