afyonkarahisar

"bir şehir hakkındaki anlatılar o şehirde.biriktirilen anılardır" saptamasının vücut bulmuş hâlidir. vakti zamanında 3 yıl yaşamış olduğum şehre aradan geçen 8 yılın ardından bir daha yolumun düşmesiyle beni dertlere garkeden şehirdir aynı zamanda. evet insanı kabadır, kullandıkları Türkçe gülünç derecesinde özellikler gösterir evet dışından geçen otoyol haricinde kalan yerleri bir güney doğu Anadolu ili kadar bakımsızdır ancak eğer içersinde kısacık bir hayatın bir daha geri gelmeyecek yılları gecirilmisse epey huzinlendirici de olabilen şehirdir. imaret camisinin avlusundaki ağaçlara bile sarılıp gencliginizi hangi uğurda harcadığınızı sorasiniz gelir. o kaba insanların artik hafizalarinizdan silinmiş soyleyisleri bir gün hiç ummadiginiz bir anda kulağınıza caliniverdiginde aslında Afyon'dan hiç ayrilamadiginizi da anlamış olursunuz. vakit geçer umutlariniz ölür beklentileriniz stabil bir hale gelir ama siz hep Afyon'da kalırsınız. Uzunçarşı'nın dar sokaklarında ellerimiz ceplerinizde dolasiyorsunuzdur. kaleyi arkanıza alıp insanların kıyafetlerini zihninizde 500 yıl oncekilerle degistirisiniz. şehrin dokusu bu hayallerinizi size hiç yadirgatmaz. sıkışıp kalmislarin şehridir afyon....