ya ipek urgan ya gumus hancer

ona niçin, ne zaman, nasıl, nerede teşekkür ettiğimi kimsenin -bizim bile- bilemediği yazar. yıkılır, yakılır ve kül olurdu insanlar ve sen dönüştürürdün ankaya hepimizi. oysa ben yarım bıraktığım kitapları bile yeniden yarım bırakırdım. hem erkekler hem de kadınlar hakkında yanılırdık, yanıltmadan birbirimizi.

ve elbette biliyorsun sen de doğum günüm kadar -ki gördüm onu-, gökyüzüne bıraktığımız her balonu uzaylı bir çocuk yakalayıp mutlu oluyor günün birinde.