yaşasın kahramansızlık

Hani şair diyor ya “Elbet öpen oldukça olur öptüren eller” işte bu mısralardaki ifadeler gibi çocuk toplumlar büyümedikleri için, her zaman elini öpeceği kahramanları olacaktır. Fakat kâinat kuralı gereği ancak gerçekler ölümsüzdür. Bir gün gelecek realiteler masal kahramanını süpürdüğünde maalesef toplum büyümediğinden yeni ve yine kahramanlar gelecektir. Kısır döngü yani…
Oysa büyümüş, tekâmülünü sağlammış toplumlarda bireye değil de sisteme dayalı mekanizmalar sağlam kurulmuş, doğru ve tıkırında işlemektedir. Misalen Hukuk tam anlamıyla oluşturulduğundan, gerçek önemi anlaşıldığından herkes haddini bilmek zorunda kalacak, tehlikeli maceralara girmeyecektir. Yani hayatın gerçekleri dışına çıkamayacaktır. Gerçekler kadar sağlam kale var mıdır? Bir örnekle daha söylersek insan vücuduna benzeyen mekanizma beyin, kol, ayak, mide tüm organlarıyla uyum ve kural içinde yaşadığından ve hepsi birbirine muhtaç olduğundan, her şey olmak isteyene yani sözüm ona bir kahramana gerek kalmayacaktır.