baki ayhan t

eski dünya düzeni

çizgilerimizi ne çok severdik haritamızda

bir bahçeyi bozsak, cennet bağışlardık yerine
sevinirdi gökkuşağı sesimize eklendiğinde

her basamağı gökyüzüne eklenirdi hayatın
her seferinde daha derin tutkularla çıkılan,
daha başındaydık dünya denen saltanatın

kızıl akşamlar, pırıltılı sabahlar, yıldızlı geceler
güzellikler sızardı gökyüzünün çatlaklarından
yeni düşlere hazırlardı arzulu zamanlar bizi:
vahşi sarmaşıklar, gölçiçekleri, böğürtlenler

sınırsız bir renk cümbüşüydü yaşamak
yağmurun yağmur, güneşin güneş olduğuydu
gürültülerden daha anlamlıydı sessiz kalmak

cenneti onlar aldı; cehennem bile kalmadı bize
kim inansın buzdağında dağılan geçmişimize

haritamızı ne çok severdik çizgilerimizde

Baki Ayhan T.