gecenin şiiri

varım ben.

lakin o beni,
ne umursar ne de bilir kimse.

dostlarım, yitip gitmiş bir anı gibi
yüz çevirdi benden.

kendi kaderimin altından kalkan
yine benim.

kayıtsız bir kalabalıkta yükselip,
kaybolup giderler.

aşkın coşkun, bastırılmış
sancılarındaki gölgeler gibi.

yine de varım ve yaşıyorum.
savrulan bir buhar misali.

bir yer arzuluyorum,
insanoğlunun ayak basmadığı.

kadınların ne güldüğü
ne de ağladığı bir yer.

orada baki kalayım,
yaratıcım tanrı'yla.

çocukluğumun tatlı uykuları gibi
uykulara dalayım.

ne rahatsız edeyim, ne de
rahatsız edileyim uzandığım yerden.

altımda çimen,
üzerimde gök kubbe.