anne olunca anlarsin

anne olmaya bile gerek yok. Size emanet edilen ve yaşca sizden küçük bir çocuk alın yanınıza.
Aniden bir anaç tavır, kısıtlama, terledin mi, koşma, cama çıkma, sen kime msj yolluyorsun şeklinde sorgulama ya kadar varıyor insan.
Evet, büyüdükçe anneme benziyorum.

vakti zamanında hata yapıp, henüz ergenliğe giren yeğenimi bana emanet etmişlerdi.
- ee gizem okul nasıl gidiyor?
+ iyi.
- hımm çok aydınlatıcı oldu.
+ tıktıktıktık (cep telefonu tuş sesi)
- arkadaşlarınla mı mesajlaşıyorsun canım?
+ evet.
- çok olmadı mı sence?
+ nasıl?
- iki saattir kime mesaj yolluyorsan, baya oldu da.
+ cem ile mesajlaşıyoruz.
- hee cem mi. Cok hoş. ... ... Kim ki bu cem?
+ Arkadaş.
-nasıl bir arkadaş?
+ iyi biri.
- Ablacım nasıl tanıcan ,ki günlük çocuğu. Bak etraf it kopuk dolu. Aman sakın bir hata yapma ablacım. .. Sen beni tanıştırsana su cemle, bir de ben görim şunu.
+ off ablaa!
- Ablacım sen tanımazsın erkekleri.
+ sen nerden tanıyorsun? *
- yani lafın gelişi gizemcim.
+ ben dışarı çıkıyorum, çok bunaldım.
- hayırrr! .. yani ablacım beraber cıkarız istersen. Ne yapalım? sinemaya gidelim mi?
+ off ablaa, tek basıma cıkmak istiyorum.
- cemle mi görüşücan, hayırr olmaz. Gizemmmm .. Gizem beklee annen bana kızıcak. Gizem diyorum, Dur bakıyım!
*