unutulmayan çocukluk anıları

Sene 1997, power rangers döneminin sonu, pokemon döneminin başları. Her akşam haberlerden önce bi posta çizgi film kuşağı verilirdi, o saatlerde çoluk çocuk kalmazdı piyasada.
Neyse yine birgün sokakta oyun oynuyoruz, herkesin elinde silah olarak kullanılabilecek envai çeşit materyal, sopa, boru, ağaç dalı vs. Power rangersçılık oynayacaz güya. 5-6 tane çocuğuz, sen git inşaattan kalası bul getir, ulan hepimizin boyunu toplasan kalas kadar etmiyor öyle bi kalas. Herkes bi ucundan tutmuş ölüm vuruşu yapacaz.
Tam ben tutmaya yeltenirken ayak takıl, kalasın ucundaki çiviye çarp sol kaşı. Çivi girdi ucundan, kan revan ortalık, ağlaya ağlaya eve gidersin. Ordan eczaneye pansumana. Kaşa mı üzülürsün, power rangersı kaçırdın ona mı üzülürsün. Yara izi hâlâ durur sol kaşımda, gördükçe çocukluğum gelir aklıma.