koğuş

bir ibrahim abdülkadir meriçboyu şiiridir.

tekmil koğuş uyudu şimdi.
on bir nöbetçisi,
belki dört defa saydı uyuyanları.
sonra kendi kendine bile görünmeden,
o kadar yorgun ve bitkin
yere çöktü.

artık herkes başka uykuda.
hüseyin onbaşı,
çıplak yolunda yürür avanos' un.
beyşehir' li ahmet,
bir tas ayranla çıkarır yorgunluğunu
talim yerinin.

nalbant isa,
bir dağ ortasında oturmuş,
ev ekmeği yer.

maksut çavuş çarşıdadır.
merzifonlu tarlada.
çorumlu türkü söyler karacaoğlan' dan.

biride bizim darendeli,
gerine gerine bir şeyler oluyor,
hiç utanmadan.