je vais bien ne t en fais pas

instagramda gezinirken gördüm bu filmi ve soundtrackı. açtım hemen dinledim ve müptelası oldum sonra da tabi. Son bir haftadır da sürekli lili dinler oldum. final haftam olduğundan oturup izleyememiştim, bu akşama kısmetmiş. bundan sonra yazacaklarım spoiler içerebilir.
--spoiler--
abisine çok düşkün biri olduğumdan ve şu sıralar ailemin abime ufak kırgınlıkları olması nedeniyle film beni hemencecik içine çekti. başta izlerken herşey çok yüzeysel geldi, çok sade. içimi bir hüzün kapladı ama ağlamadım. zaten öyle film izlerken ağlayabilen biri değilim ama final sahnesini izledim ve film bitti ya işte o zaman içimi kaplayan o hüzün büyüdü büyüdü ve mideme oturuverdi herşeyi tekrardan düşününce, bütün olayları kafamda yerine koyunca. işte o zaman anlayabildim oyunculukların mükemmelliklerini. o acı, daha doğrusu yaşanamayan, bastırılan o acı, pişmanlık hissi, keşke'ler, diğer evladını koruma isteği. ayrıca filmin sonunda lili'nin bunu bana nasıl söylemezsiniz tarzı bir isyan moduna girmemesine memnun oldum. film biteli yarım saat oldu ama ben hala etkisindeyim. bu naif filmi tüm sevdiklerime tek tek tavsiye edeceğim. ayrıca filmin sonunda lili'nin bunu bana nasıl söylemezsiniz tarzı bir isyan moduna girmemesine memnun oldum.
--spoiler--