bugün

askerligin son gunu

tuhaf bir sekilde sevincin yaninda az da olsa huznun de yasandigi gundur. gunlerce uykusuz kaldigim, soguktan ayaklarimi hissetmedigim gunler oldu. nobet tutarken hep kendimi o sehirlerarasi otobuse binerken hayal ettim. o otobuse binmeme 10 dakika kala da ne olduysa hungur hungur aglamaya basladim. o gunden beri de aglamiyorum zaten.