yazarların eskiden yapıp özlemini duyduğu şeyler

küçük şeylerle mutlu olabilmek.

küçükken daha bir anlamlı gelirdi her şey. bir çikolata, bir kalem, basit bir oyuncak mutlu olabilmemiz için yeter de artardı bile ama artık öyle değil. hiçbir şeyle yetinmeyen aç gözlü insanlar olduk büyüdükçe. fazlası, hep daha fazlası olsun istiyoruz. işin ilginç tarafı da isteklerimize ulaştığımız anda tüm değerini yitiriyor isteklerimiz.

bu yüzden bugün dünyada açlık, sefalet, kan ve gözyaşı hiç eksik olmuyor.
küçük şeylerle mutlu olduğumuz günlere dönmeyi çok istiyorum be sözlük. saygının, sevginin, hoşgörünün hakim olduğu bir dünyada yaşamayı çok istiyorum. biliyorum bu bir ütopya ama yine de istiyorum.