balkona asılan çamaşırların donması

kış mevsimiydi
is kokulu çamaşırlar gibiydik seninle
hani kasvetli bir hava kirliliği olurdu
şehrin üzerinde her akşam
ve ağır bir koku
kokuya rağmen keskin bir soğuk...
sen ince bir bluzdun
renkli,yumuşak hep sevilen hep giyilmek istenen
ben vurucu soğukların giysisiydim
heybetli bir palto...
ikimizi de aynı ipe asmışlardı
yıkadıktan sonra.
seni sık giydikleri için yıkamışlardı
beni ise çok seyrek giydikleri için.
ıslaklık garip hakikaten
aşk gibi birşey
ikisi de donduruyor liğme liğme insanı.