bugün

sözlük yazarlarının itirafları

herşeye üzülüyorum. yalnızlıktan olsa gerek otu boku düşünüp dertlere gark oluyorumda bi of diyeceğim biri bile yok. haksızlıkları, aşağılanmaları, sözlükteki cinsel içerikli başlıklardaki kadınlara yapılan pislikçe bakış açılarını ve davranışları, hükümetin aklı şeyinde tavrıyla yaptıkları açıklamaları, dünyanın sonunun geldiğini düşüp intihar etmek isteyenleri, troll olmak için saçma sapan başlıklar açıp olur olmaz şeyler yazanları, aklını kullanamayanları, yalnızları ve bunalmışları, kısaca derdi olanları düşündükçe bende dertleniyorum. bi boşvermişlikle bir işsizlik beni saçma düşüncelerle meşgul ederken. hic birine bir çözüm getiremeyeceğimde aşıkar. aldığım tavsiyeler fiziksel aktivitelerle desteklenemediğinde pek başarılı olamıyor. içtin mi ne zırvalıyorsun demeyin, ya da diyin fark etmez. artik kimsenin derdini düşünüp üzülmek istemiyorum. zaten bir çoğuda derdin sahibi için dert değil. dert olarak sahiplenmeyen dertleri sahiplenip, geceleri ne bok yiyeceğimi bilemiyorum. bazen nefret etmek istiyorum herşeyden herkesten. en çokta ondan. yalnızlığı öğrenemiyorum. ne yapsam bilmiyorum. bilsem yapamıyorum.