sözlük yazarlarının itirafları

bugün arkadaşımla park gibi bir yere gittik banklarda oturuyoruz, az ilerde çocuk parkı var. arkadaşımın komuşusu geldi;
''benim biraz işim var, yağmur'a göz kulak olur musunuz?'' diye tabi dedik adam gitti.
ben de yağmurla konuşmaya başladım hemen. baya konuştuk işte kız 1. sınıfa başlıcakmış bu sene kardeşin var mı dedim, evet 4 yaşında kardeşim var dedi. bir süre sonra kardeşi dediği çocuğun aslında dayısının oğlu olduğunu öğrendik, sordum kendi öz kardeşin var mı diye, yok dedi. ve ekledi,
-aslında bunu söylememem gerekiyo ama annemle babam boşandı, kavga ediyolardı babam annemden boşandı.
dedi.
o an boğazıma kocaman bir kaya, taş, öküz oturdu.
dedim sen kimde kalıyorsun, annende mi babanda mı?
-annemde kalıyorum.
+ama babanı seviyosun değil mi?
-evet.
+hep sev babanı tamam mı? baban o senin bırakma sakın.
-hiç bırakmam ki...

adalet mi bu ya, adalet mi yani?
o anneyle babanın boşanmasının bedelini o kız çekiyor.
yazık, günah...

geçenlerde de aynı yerde başka bir kızın babasıyla konuşmasını duymuştum,
-hayır baba, sen benim hayatıma karışma hakkını defolup gittiğin gün kaybettin, sen git o kadının kızına babalık yap!

yazık vallahi, üzülüyorum parçalanmış ailelere. olan çocuklara oluyor hep.
günah...