akla ziyan fıkralar

nasrettin hoca artık büyüyen oğluna insanları ve çevreyi öğretmek üzere yanına alıp pazara doğru yola çıkmış. kendisi eşeğe binmiş oğlu yuları tutmuş bir vaziyette pazarın yolunu tutmuşlar. hocayı bu halde gören birkaç kişi “vay gerizekalı herif! kendi eşeğe kurulmuş ta el kadar bebeyi yaya bırakmış. tüh yazıklar olsun. nalet olsun bunlara” demiş. durumu anlayan hoca hemen eşekten inmiş. bu sefer oğlu eşeğe binmiş kendi yuları tutmuş. az sonra karşılarına çıkan kuru kalabalık aidiyetli iki avanak yorumu yapıştırmış. “bu zamane gençlerinde hiç insaf kalmadı, yahu! gencecik oğlan eşeğe kurulmuş. yaşlı başlı adam yaya kalmış. yazıklar olsun!” hoca hemen kendini de eşeğe bindirmiş. baba oğul eşeğe binip yollarına devam etmişler. az ilerde karşılaştıkları iki gereksiz veretmiş ayarı. “ulan ne insafsız insanlar var be. iki hayvan kadar herif bir sıska eşeğe yüklenmiş. yazık. yazık.” hoca hemen oğlunu da alıp eşekten inmiş. baba oğul yaya yanlarına eşeği alıp yollarına devam etmişler. pazara varmalarına yakın dengesizin önde gideni iki beyinsiz veretmiş zılgıtı. “ulan ne gerizekalılar var be! iki salak yanlarında boş bir eşekle yola çıkmışta hiçbiri eşeğe binmeyi akıl edememiş.” hoca artık dayanamamış ve oğluna dönüp şöyle demiş: “görüyorsun ya oğul. ne yapsak ne etsek, nasıl davransak ta bu gerzeklere bir türlü yaranamadık. suratına attırdığım amcıkların ağızları torba değil ki büzesin. bre bırak dağınık kalsın. kafamıza göre takılalım.” diyerek veretmiş “nas” ı veretmiş “felak” ı..