sözlük yazarlarının itirafları

insanların kusurlarının yüzüne vurulmasından utanç duyuyorum. "hop birader engelli o" , "engellisin", "engelli olanlara öncelik verin" , "kardeşim engellisin önce sen..." şeklinde konuşanları gördükçe sinirden kendimi sikesim geliyor. halbuki biraz empatiyle karşındaki insanın sana "sen eksiksin" demenin ne kadar yaralayıcı olduğunu düşünebilirsin. lakin dernek başkanları, "vicdanlı sahibi kimseler" o "engelli" olayını öyle bağıra bağıra yapıyor ki nefret etmemek elde değil. sonradan görme pezevenkler, "engellilere 100 sandalye bağışladık" şeklinde demeçler verirken yanlarındaki göt yalayan kimseler "yanlarında olsaydınız milyonlarca sandalyeye bedeldi" diyemiyor. çünkü diyemez, durmadan yalaması lazım. ezilenlerin ezilmeye devam edecek olması, vicdan sahibi kimselerin, naylondan kahraman olması üzücü.