babayla araba kullanmak

her insan hata yapabilir. oysaki "hadi kızım hazırlan sana araba kullanmayı öğreteyim" dediğinde nasılda sevinmiştim.
güneşli bir gündü, hiç olmadığım kadar hızlı hazırlandım ve cıktım evden...

ufak bi anlatımdan sonra parlayan gözlerle baktım babama, hazırdım yani öyle hissediyordum. * *

heycanla geçtim direksiyonun başına ve başladım kullanmaya, hız tutkum var ama babamdan korktuğum için 60 la gidiyorum, her şey yolunda gözüküyor.

-ebeda, sarsma arabayı düzgün tut şu direksiyonu
*tamam babacım
-yaa önüne baksana bana niye bakıyorsun?!
*pardon. bakmam tamam.
-vitesi değiştir bakayım.

-ya hassas davransana ben öyle mi değiştiriyorum vitesi! yaa ebeda kızıyorum ama!
*tamam baba yaa kızma tamam. *

vee önümde koca bir viraj, allahım sen taksiratımızı affet diyerek allah allah nidalarıyla girdim viraja...
sonuç olarak bi tarafa çarpmadım ama biraz sarsıldık virajı dönerken *

-ebedaaa yapma kızım yaaaaa! ya ben sana böyle mi gösterdim? acemi gibi kullanıyorsun ama!

titrek bi ses tonuyla

*ama baba ben zaten acemiyiyim*
-sen benim kızımsın millet bi haftada öğreniyorsa sen üç günde öğrenmelisin.

içimden *ollduuuuu canım. dedim.

*baba öğreniyorum işte.
- yok yok senden şöför olmaz senden olsa olsa trafik canavarı olur!
*neeeeeee! yaa baba yaaaaa * *
-önüne baksana.
*banane yaa incem ben
-önüne baksana kaza yapacaksın!
*baba nolur ineyim
-hayır dedim...

bardağı taşıran son damla babam"hız yapabilirsin" dediği anda gaza öyle basmışım ki bi anda 100e çıktık *

devamını tahmin etmek güç olmasa gerek...

yine içimden "allah belamı versin niye bindim ki ben bu arabaya" diye kendime kızarak eve geldim

kazasız bi gündü ama ben ömrümde yemediğim fırçayı yemiştim ve o gün anladım ki babayla araba kullanmak sağlığa zararlı. en azından benim babamla *