kendini bir halt sanan insanlar

Zygmunt Bauman, bu türün evrimini şöyle anlatıyor:

"Eğer başkaları bana saygı gösteriyorsa, o zaman belli ki bende, başkalarına ancak benim sunabileceğim bir şeyler var; ve belli ki bu şeyi onlara sunmamdan hoşnut olacak ve bununla karşılaştıklarında minnet duyacak böyle başkaları var. Ben önemliyim, aynı şekilde ne düşündüğüm, ne söylediğim ve ne yaptığım da önemli. Yerine kolaylıkla başkası geçirilecek, kolayca elden çıkarılacak solda sıfır bir insan değilim. Ben bir fark yaratıyorum ve bunun etkisi yalnızca kendim için geçerli değil. Ne söylediğim, ne olduğum ve ne yaptığım önemli ve bu yalnızca benim hüsnükuruntum değil. Çevremdeki alem, eğer ben birden yok olsaydım çoraklaşırdı, ilginçliğini kaybederdi ve daha az şey vaadeder hale gelirdi."