kendinden tiksinmek

aciz bünye, kendinden tiksindiğini açıkça söylediğinde etrafında bulunanlar; bunun yalnızca bir kompleks olduğunu ve isterse kurtulabileceğini, böyle şeylere takılmamasını, bu tip sızlanmaları bırakıp olgunca davranmasını, davranmayacaksa da buradan siktir olup gitmesini söylemiş ardından da şen kahkahalara boğulmuştu.

aciz bünye başını öne eğdi, dudaklarından sadece "haklısınız" kelimesi döküldü. fakat o an beyninin içinde kendinin bile duymakta zorlandığı bir ses: "insanlar genelde önce kendinden nefret eder sonrasında da bu nefretini herkese yayar, bense önce sizin sikik dünyanızdan tiksindim şimdiyse kendimden" dedi. ardından "orospu çocukları!" diye eklemeyi de ihmal etmedi.

aylar ayları, yıllar yılları kovaladı. aciz bünye kendine soru üstüne soru sordu. binlerce de cevap verdi ama ne sorusu ne cevabı bir halta derman olmadı. değişmiyordu, değişemiyordu. en sonunda, "bir başkası olsam ben de 'benden' tiksinirdim, sik gibi adamım vesselam" diye düşündü.
çünkü bildiğiniz acizdi. hatta bilemeyeceğiniz, tahmin bile edemeyeceğiniz kadar yüksek rütbeli bir ucubeydi o kendi gözünde. ruhunda kendi krallığını kurmuş olan tüm hastalıklı hislerine kucak dolusu küfürler gönderdi. genetiğimi sikeyim dedi. orhan gencebay'ın "ben doğarken ölmüşüm" şarkısını ne gibi bir ruh haliyle yazdığını merak ederek huzursuz bir uykuya daldı.