ikiye bölünen vikont

yazarı italo calvino'nun yapıtlarına hep bir mesafem oluyor. şahsi tutumumdur, olabilir diyorum. bu eserini de okuduğum için pişman değilim. bana bir şey katmadığını iddia edecek değilim. bunlara rağmen açıkça "beğendim" diyemeyeceğim. sembolizm'i kastırdığını düşünüyorum. yalın olma kaygısı ile basit kaldığını düşünüyorum. iyi bir fikri, şahsi ölçütlerim ile, harcadığını düşünüyorum. adamın yazarlığına bu denli saygıyı ve bu saygıyı hak ettiğini bilmesem, özensiz bile diyebilirdim. farklı çekincelere, beklentilere sahip bir okur olduğum içindir herhalde.