sözlük yazarlarının itirafları

ulan özledim be sözlük.
ama yok bu sefer onu değil yani onu hep özlüyorum ama bugün annemle pazara gittim ve o kadar anı canlandı ki gözümde.
ve ben onların hepsini bir bir özledim.
- annemin pazarda meyve alırken bana tattırmasını,
- okul çıkışında okul kıyafetiyle pazarda dolaşmaktan utandığım zamanları
- tezgahtan çorap araklayıp koynuma sakladığım günleri,
- yazı tahtası alsınlar diye yırtındığım günleri,
- pazarda "var mıı buz gibi soğuk sudannn iççeeennn suu buuuzz" diyen çocuğun sesini,
- pazarda annesinin elinde zırıl zırıl ağlayan çocuk gördüğümüzde dalga geçtiğimiz zamanları ama aynı şey bize yapıldığında sinirden çatlamayı,
- pazarda satılan gözlemeyi annemin pistir o ben sana daha güzelini yaparım deyip unutmasını,
- sadece pazarda satıldığını zannettiğimiz kuş lokumlarını
- beyaz konya şekerini
- o beyaz konya şekeriyle sek sek çizdiğimiz günleri,
- çamurdan pasta yapıp üzerini ezdiğimiz tuğla kırıntılarıyla süslemeyi,
- mahallede annnee diye yırtınıp iki yüz elli bin lira istemeyi...
ve daha nicelerini çok özledim. keşke şimdi de üzüldüğümüz tek şey annemizin almadığı gözleme, vermediği iki yüz elli bin lira olsaydı. ah ulan!