aşk ve mantık

gece ve gündüz gibidir, açacak olursak;

--serebral dolasimi olmayan adam--

mantık dediğinde fark ettim. dedim ya beni benden iyi tanıyorsun diye; çünkü sana kendimi ifade etmeye çalışırken kendimi keşfettiğimi hissediyorum. ben hep mantıklı olmaya çalışmışım hayatım boyunca: mantığım ölçütünde temkinli ama her zaman kazanmak için uğraşan. mantığım hiç yalnız bırakmamış beni; her zaman önümde bir sigorta gibi durmuş hep frenlemiş beni. bugün sen gülünce fark ettim mantığımın beni bıraktığını. kafesinden kurtulmuş bir muhabbet kuşu gibi hissettim uçabilen ama uçabileceği ucu bucağı olmayan yerleri düşününce korkan. ve ben bunu hissederken sen sadece gülümsedin; peki bir insanın mutlu olması beni nasıl olur da bu kadar karıştırabilirdi? zaten o anda mantığım benimle birlikte olsa da bunu anlayamazdı işte bu yüzden aşkın gölgesinden bile it gibi korkar mantık.

--koroner dolasimi ise had safhada olan adam--

(bkz: aşkın gölgesinden bile it gibi korkar mantık)