sevgiliyi görmek için 1000 km yol tepmek

ayrı şehirlerde, hatta ayrı ülkelerde, yan yana atan iki kalp. saniyesi saniyesine beraber çarpan iki yürek...

kuzeylerde bir yerde, nasıl bir soğuk anlatamam! perdeyi araladım yavaşça, dışarıda bembeyaz bir örtü, kapkara geceyi aydınlatan... işte tam o anda, "o" dedim, burada olmalı, yada ben onun yanında.

kalktım oturduğum yerden, üzerimi giyindim, elimde bir telefon, üzerimde sadece bir mont, attım kendimi sokağa... özlemek denilen duygunun son raddesindeydim. içimde onsuzluğun fırnatısıyla, sadece yürüyordum... bir an rüyada mıyım diye sordum kendime. gelen mesajla irkildim; "keşke yanımda olsaydın"...

önümden geçen ilk taksiye bindim, aklımda bir tek "o" varken, ağzımdan çıkan tek kelime ise "havaalanı" oldu. 3 saat sonra aynı şehirdeydik! bu bile yeterdi aslında, bu kadar yakın olmak bile yetmeliydi, bunca zaman sonra. mutluluk artık dakikalar kadar yakındaydı, onsuzluk arkada kalmıştı.

bu da böyle bir anıydı! hikayenin sonu, sadece olayın kahramanlarını bağladı. değil 1000 km, on binlerce kilometre aramızda bir engel olamadı, olmamalıydı.