sözlükçülerin anıları

bütünlemelerden birgün önce ,zeki bir arkadaşımın sınavdan geçeceğine olan inancı, notları okulda dolabının içinde bırakmasına sebep olmuş, sınavdan kalınca notları almaya kampüse kadar gelememişti. ben de o sabah saat 7.30 da memleketten gelen otobüsle kampüse geleceğim için bu süper görevi de bana verdi, okula gidip notları alıcam, bir gün önce çalışıp organik kimya gibi bi dersi geçicez güya..
indim otobüsten, her taraf bembeyaz.. ben böyle kar hayatımda görmedim, batıda büyüdüm bizim oraya * yılda iki kez falan kar düşer.. gittim yurda valizimi bıraktım, okula yürümeye başladım ama 15 dk.lık yol, kar dolayısıyla oldu 30-35 dk.. arkadaşa küfür ede ede yürüdüm bi süre..

okula bi gittim kapılar kilitli.. aha kaldık sınavdan iyi mi.. gerçi notları alsaydık da çok bişey yapacağımızdan değil de işte, sınava girip mühim olan katılmaktı da diyelim yani değil mi.. aradım bu bahsettiğim zeki arkadaşı, anlattım durumu, hele şükür empati kurdu ve sen yorgunsundur ya git yurda yat, ben başka birinden notları bulayım, ararım seni sonra bize gelirsin çalışırız dedi.. tamam dedim yürüyorum bu sefer yurda... karşıdan karşıya geçiyorum, yol buzlu tabi.. ayağım bir kaydı.. k.çımın tam üstüne bir düştüm.. aman yarabbi ya ben böyle acı görmedim.. sesim çıkmıyor acıdan, gözlerim dolu dolu oldu.. o sırada bi baktım karşıdan bi çocuk yaklaşıyor, yaklaşırken de 'iyi misiniz?' diyor.. artık canım nasıl yanmış düşünün, çocuğun gözlerinin içine baktım, ve istemdışı, taa gırtlağımdan, belki de daha derinden ; 'aaaarrrrrgggggghhhhhhhhh!!!!!' diye bir ses çıkardım iyi misiniz'e cevap olaraktan.. çocuk geldi beni yerden kaldırdı ama korktu tabi yazık , benden öyle bi ses çıktığını duyunca, geçmiş olsun dedi pırr... hızlı adımlarla uzaklaştı.. ne büyük bi rezaletti allahım, az mı dua ettim bi daha aynı çocukla karşılaşmamak için..
neyse sonuç olarak, yaklaşık 2 hafta boyunca kuyruk sokumumu hissetmedim olayın ardından.. bu kadar eziyet çektim, bari sınavdan geçseydim değil mi? yok.. ondan da geçemedim.. *