bademcik ameliyatı

bayram haftasi pazartesi günü bayram hediyesi olarak gecirdigim ameliyat. benimki kacinilmaz olan türdendi. sag bademcigimin iltihaplanip nefes almami engelleyecek kadar sismesi sonucu hastanelik olmamla basladi bu kücük maceramiz. hos bana kalsa ben gitmezdim de. anne diye bir sey var. hatunun icine dogmus ölecegim. hic tereddüt etmeden hastaneye göttürtü bizi gece yarisi. babam'a kalsa benim komaya girmis gibi yatma durumumu "ne guzel uyuyor. hic rahatsiz etmeyeyim" diye yorumlayip sabah kadar yanima ugrayamayacakmis. doktora kalsa sabah büyük ihtimalle nefessiz kalmis olacakmisim. burdan tekrar annemin gözlerinden öperim. ne insansin sen ya.
anne bu hayat kurtarir. neyse gittik acile. bunlar cortison'u (?) bi güzel verdiler damardan. bir de antibiyotik. bir de agri kesici. 1,5 haftalik cehennem azabindan sonra inanin o gece öyle bir huzur buldum ki azrail gelip canimi almak isteseydi "al yivrim senin olsun. hatta koluna giriyim agir agir cikalim bur merdivenleri" diyebilirdim o gece. bu arada geceyi hastanede gecirdim tabi. sonra sabahinda teshis konuldu. benim sag bademcik yarraga yemis. ya alicaz, ya alicaz diyorlar. ben de alin amina koyayim sizden degerli mi diyorum tabi. isin asliysa su hayatimin ilk ameliyatini olucam. bademcikse bademcik ulan! ameliyat iste! allahim o nasil bir göt korkusudur. yemek yedirtmiyorlar. onlugu ve variz coraplarini getirdiler. hazirlandim filan. orospu cocugu hasta bakici sakinlestiri vermedi. beni narkozu verecekleri yere aldilar. narkozcu abla tansiyon mansiyon iyi ama yani , cok iyi gidiyorsun falan diyor. bak simdi veriyoruz ilaci kolunda yanma hissedebilirsin diyo..3...2...1... knockout!!!! narkozdan uyanirken cok aglamisim. bir dolu sacmalamisim öyle diyorlar. agladigimi hatirliyorum. isin kötü kimi düsünüp agladigimi da hatirliyorum. neyse ki bu salak hallerinizi hastane personeli disinda kimse görmüyor ve yavas yavas ayiliyorsunuz. ilk gün yine ilaclarin etkisiyle bir sik hissetmiyorsunuz ama buna aldanmayin. her geceyi sabaha baglayan saatlerden yeni acilarla tanisiyorsunuz ameliyattan sonraki sürec icerisinde. öyle ilk günü atlattim bitti gibi bir olay yokmus bu ameliyat sonrasinda. yaranin cabuk iyilesmesi icin litrelerce su ve dondurma tuketmeniz gerekiyor ama yine de ise yaramiyor. söyle ki ben mesela daha kötü olmaz derken 4. sabahimda kesik yaralarini yeni yeni hissetmeye basladim. pes ulan! 4. sabah olmus artik. azcik insafa gelir yara dedigin, agri dedigin. ama hayir bademcik yarasi öyle mi? her gün bir yeni aci idealini benimsemis olarak her gün yeni bastan iflahinizi siker. neyse ki sabah dönemlerinden sonra günün geri kalani daha kolay geciyor. amma fakat lakin ki su bir gercek en az 2-3 hafta yemek yemek izdirap olacak. sadece yemek ya da yutmak acisindan degil, bildigin tadi tuzu kacmis gibi her seyin. o kadar cok seyi canini cekiyor yemek istiyorsunuz ama yok yani benim kadar yemeyi seven adami bile usandiriyor yemekten. bir acayip ayar bozukluguna sebep oluyor. üstelik daha az da yemiyorsunuz. yine öküz gibi yiyorum ama yok be abi.. nerde o eski yemeler yani. bir acayip oldum bu ameliyattan sonra. sanki bir seyler degisti. hayat bir garip zaten martilar filan.

her neyse iste böyle bir sey bademcik aldirmak. ama aci kismina eklemek istdigim bir sey var. doktor ve hemsirelerin dedigine göre öncesinde iltihapli oldugundan dolayi ben aciyi bircok insana göre daha az aci verici hissetmisim. bircok insanin durumu daha cok sürekli rahatsizlik veren ama benimki kadar can yakici olmayan cinsten oldugundan ameliyat sonrasi daha kötü hissediyorlarmis her seyi. bu noktada o insanlara gercekten sabir diliyorum. bademcik ameliyati aci demektir. yemisim dondurmasini! zaten meyveli dondurma yasak bir kere!!!

not: hala bogazim aciyor be. 2 hafta olucak insaf be.