muammer kaddafi

korktu...

kanalizasyon borusundaydı..

son umut son çare oraya saklandı..

korktu...

belki o korkuyla oraya saklandı. daha iyi daha mantıklı bir yere saklanabilirdi.. belki.

korktu..

korku cesareti de kırar derler. belki o son sözleri kendine ait değildi. çünkü çok korkmuş belli.

ben sizin babanızım...

belki o korkuyla ağzından döküldü o kelimeler. belki bilincini de yemişti o korkusu.

ben sizin babanızım. yapmayın.

belki o kalabalıktan bir umut bekledi. çok korkmuştu belli.

belki tonlarca altını yanına alıp '' lan ne haliniz varsa görün '' diyerek kaçabilirdi. tunuslu zeynel abidin bin ali gibi.

ya da hüsnü mübarek gibi teslim de olabilirdi. yapmadı. direndi. içine sindiremedi belki de batılı demokratların ! yaptıklarını.

direndi. savaştı. baba toprağına memleketine gitti. doğduğu yere. doğduğum topraklar bana sahip çıkar dedi belki. yanıldı...

ama yabancı topraklar değil kendi toprakları buluştu kafasından akan kanlarla...

bir kalabalık... vahşi, saldırgan, şuursuz... belli ki parçalayacaklardı...

korktu... o korku o andı. o an...

ölüm ne garip şeydi...