rabbin sana ne darıldı ne de seni bıraktı

tefekkur edilmesi hâlinde kisinin acziyetini bir kez daha itiraf etmesini saglayan ayet..
insansin nisyanda bulunuyorsun, günah isliyor, isliyor halinin harap oldugunu ya anliyorsun ya anlamiyorsun.. sonra rabbini unutuyorsun.. belki gereken ozeni gostermiyorsun, vaktini heba ediyiorsun... sonra basin sıkışıyor. bir dert geliyor basina, hastalik, kaza, fakirlik... hemen "ya rabbi.." diyorsun. cunku baska yardim eden olmayacak biliyorsun! biliyorsun ki o'na muhtacsin, biliyorsun ki rabbin samed...
ettigin dua kabul olur mu bilmeden dua ediyorsun.. allahin yardimina günahlarin izin verir mi bilmiyorsun..
ve bakiyorsun ki duan kabul olmus.. bi kapi acmis fettah..
ve anliyorsun rabbin sana darilmadi, seni birakmadi.. yeter ki acziyetini itiraf et! yeter ki siginacagin tek kapiya yonel, yeter ki o'ndan iste...
tanidigin, cok yardimini gordugun makam sahibi birine nankoruk edip, kufretsen, yuzune bakmasan saygi duymasan o da senin yuzune bakmaz, selam bile vermez... ama allah oyle degil. allah kusmez, darilmaz... ona yonelip tovbe edene doner...
acizliginin farkinda ol yeter!