melankolik

Ruhum parçalanıyor. ardına gizleniyorum parçalarımın. kenarına, eteğine, köşesine en ırak gözlerden. vazgeçiyorum bir nevi. kendime yöneltilmiş sorgu odası ışıklarını ve insanların tüm spot ışıklarını arkamda bırakıp, kaçıyorum insanlığımdan.
Melankolizm, kaçmaktır.

Yürüyorum yağmurun ıslattığı tüm toprağın, tüm doğanın üzerinde. birleşemiyorum artık. kabul etmiyor beni kurallarını çiğnediğimden. bir çamur kadar insani olamıyorum.
Melankolizm, kopmaktır.

Yalnızlığıma içiyorum, her insani duygu gibi içimde, boğulma tehlikesi. boğma tehlikesinden çoktan geçtim. uzaklaştım, uzaklaştım gerçek dünyadan. kucaklaştım olmayanlarla, soracaktım nerede evim. duracaktım telaşla etrafı gözlemleyecektim. bana yeni bir dünya lazım.
Melankolizm, uyanıştır.

Kucağımda bir tutam emek. kendim için mi sadece yapılan her şey. kendime bakıyorum da.. bana ait ne kaldı hamurunu yontmadığım. heykelleşiyorum, antik yunan heykellerinden daha yapmacık. görüyorum, mecburen büyüyorum.
Melankolizm, anlamaktır.