dün akşamdı, göz ucuyla haberlere bakmıştım. kazanın haberi vardı ve hayatını kaybeden sayısı 15 kişi yazıyordu. içim burkulmuştu, çok üzülmüştüm. uyudum, sabahın 6 sında işime gitmek için uyandığımda her sabah olduğu gibi yalandan 5 dakikalığına televizyonu açtım. gördüğüm manzara 201 ölü idi. şok olmuştum. 201 kişi, bu kişiler bizim insanımız bizim anne babalarımız gibi anne babaları olan insanlar, eşleri çocukları olan insanlar ve en önemlisi belki de umutları olan insanlar. dondum kaldım, evden çıkmak istemedim. işi gücü boşvermek geldi içimden. hayatın ne kadar değersiz olduğunu düşündüm. aklıma hemen şu sosyal medyada meşhur olan milletvekilleri uyurken ve madenciler çalışırken ki çekilen fotoğraf geldi. lanet ettim herşeye ve bu ülkedeki düzene. gün boyunca içimden soma ya gitmek ve o ailelerle birlikte beklemek de geçti ağlamak da...
kimse unutmasın ve herkes farkında olsun; bu insanlar bu ülkede saygı gören ve güçlü olan birçok kişiden daha şereflilerdi ve üzerine düşenleri yapmayanlar yüzünden şerefleri ile kurban oldular.
allah kalanlara sabır versin ölenlere rahmet eylesin inşallah.

biraz önce göztepe kampüsünün kapısında 'marmara faşizme mezar olacak' diye slogan atan grubun içeriye birşeyler fırlatmaya başlamasıyla polisin biber gazı attığı yer.

biraz önce bizim buralardaydı. akp nin oy deposu bağcılarda... merkez mahallesinde otobüsüyle öylesi bir çıkmış olduğu turunu balkonumda tek başıma izliyordum. çıkardı kafasını otobüsünün camından uzun uzun bana el salladı. ben de ona el salladım. neden bilmiyorum ama ben bu adama güveniyorum arkadaşlar. bence samimi birisi. en azından bize geçmişimizi ve atamızı unutturmaya çalışanlardan, böyle giderse geleceğimizi karartacak olanlardan iyidir. düşüncem bu şekilde.

buraya çalışan toplu taşıma araçlarında erkekten başka yolcu göremezsiniz. kazayla olur da bir kadın binerse öküz gibi bakışlara maruz kalır. tam bir işçi memleketidir. doğup büyüdüğüm semttir ama gün geçtikçe nefret ettiğimdir.

ferrari'nin son bombası. marka tarihinin aerodinamik verimi en yüksek aracı. V8 4500cc motora 605 HP güç eşlik ediyor. 0-100 km. ulaşma hızı 3 saniye. fazla söz gerektirmeyen bir araç. kenara çekilip izleyelim.

http://www.youtube.com/watch?v=2P7dhHitOTk

içeride bizimkiler seyrediyordu demin. odamın kapısı açık sesi kulağıma kadar geldi. o nasıl bir ses arkadaş?.

galatasaray ın rakibi chelsea olmuştur.

sevgiliyle neden aramadın, sormadın, mesaj atmadın, whatsapptan yazmadın tartışmalarına girmeden yaşardık heralde.

biraz önce gördüğüm şöfördür. 34A ile zincirlikuyu üst geçidinden geçiyorduk ki yanından geçtiğimiz metrobüste ne göreyim, söför almış 34Z sini ilk duraktan yolcu almaya giderken 1 tane yakmış içiyor. ayıp ayıp.

mutlu musun?

(bkz: kaygısızlar)

bunun bir de good luck şeklinde olanı vardı. hey gidi günler. ingilizce sınavları...

hiç cevap yazılmamasından iyi değildir. hiç cevap yazılmadığında umudunuzu kaybetmez ya da sinirlenmezsiniz. en azından aklınızdan mesaj ulaşmamış ya da yazacak birşeyler düşünüyor şeklinde şeyler geçebilir. tamam cevabı ise tam bir hayal kırıklığıdır.

survivor konulu, kuzenimin oyuncu olarak çekim ekibiyle birlikte bugün maldivlere uçacağı şahan gökbakar filmi.

zeytinburnu. sabahları 7-10 arası binemedigim durak desek daha doğru olur sanırım.

sahip olduğum 1.80 - 75 ikilimle ön sıralardan gireceğim birliktir.

kader sizi hiç olmayacak yerde birbirinizin karşısına çıkarır. o tatlı bakışmalardan sonra bir haftaya kalmaz bir şekilde iletişim kurarsınız. ama birşeylerin başlayabilmesi için birbirinizi o ilk gördüğünüz gündeki gibi aynı şehirde olmanız gerekiyordur. kader bu ya işte hiç olmayacak şey olur. bir kaç aya kalmadan bir taraf diğer tarafın şehrinde üniversite kazanır. artık aynı şehirdelerdir ve birlikte olmaları için hiçbir engel yoktur. herşey arkadaşlık adında ama sevgili tadında yaşanmaya başlamıştır. sonunda iki tarafın da tabiri ve deyimiyle sevgili olunmuştur. fakat her ilişkide olduğu gibi arada bir anlaşmazlığa düşülüp kavgalar oluyordur. hatta bazen çok ağır sözler bile söyleniyordur. ama herşey o kadar sıradanlaşmıştır ki birbirini her seferinde affedeceğini bilen iki taraf söylenenlere de kavgalara da artık sıradan gözüyle bakmaya başlamıştır. 2 seneyi aşkın bir zaman iki taraf için de acısıyla tatlısıyla dolu dolu geçmiştir . ve bir gün gelir.. farkında olmadan içten içe kırılmaktan bıkan ve yorulan iki taraftan birisi ayrılmak istediğini, artık eskisi gibi dolu dolu şeyler hissetmediğini, karşısındakinin yaptığı üzücü şeylere bile üzülmediğini, kısacası onu artık umursamadığını söyler. karşı taraf da herşeyi kabullenmiş ve sanki böyle şeyler duymayı istiyormuş bir tavırla hemen tamam bitsin der. herşey o anda başlamıştır. o günden sonra ayrılmak istediğini söyleyen kişi artık üzülmeye değmeyeceğini düşündüğü bu kişi için neden acı çekmeye başlamıştır. yüzüne karşı onu istemediğini söylediği kişi için neden üzülür ki insan. içinde birşeylerin kalmışlığı hissi nedir mesela. hergün twitterına girip neler yazdığına, yaptığına, nerelerde olduğuna neden bakar merakla. daha ağır hisler başlar gün geçtikçe. yaşanılan tüm anılara ihanet edildiğini düşünmekten kendini alamamaya başlar insan sonraki günlerde. hele artık önemsenmediği, artık kendi için üzülen birisi olmayacağını düşünmek yer bitirir insanı. belki de 3. kişi vardır artık düşünülen kişinin hayatında. ya o başka kişi sizin o son zamanlardaki kötü tartışmalarınızın, kötü muhabbetlerinizin ve kopuk iletişiminizin sebebiyse... insanı allak bulak eder bu düşünceler. eski sevgilinin akılda olması zordur. acısı tazeyken ayrı bir üzer insanı. eski sevgilinin gitmesi zamanınızı durdurabilir. ta ki yeni bir pil takacak gücü kendinizde hissedeceğiniz güne kadar. o gücü bulmanın tek çaresi zamandır. en azından öyle umut eder bazıları... eski sevgili böyledir işte bazısı için...

zeze, jeje.

herhangi bir olumsuz durumu düşünmeyen salak kızdır. 2 tl ile dışarı çıkılır mı hiç ?

depoyu doldur diyebilen insanlar kalabilirdi.