üniversiteye yeni başlayanların ilk haftası

öğrencilerin birbirlerini tanımaya, gruplar oluşturmaya çalıştığı haftadır. yaklaşık 80 kişilik bir sınıfa girip kimseyi tanımamak ve geçip bir sıraya sessizce oturmak kadar garip bir duygu yok galiba.

çok da iğrenç bir haftadır. en rahat insanı bile kasar.

çete halinde dolaşır ilk tanışan arkadaşlar,sonra kopmalar başlar sonra elemeler devam eder ve 3 kişi kalınır.

Nalet bi haftadir.anneni arayip "ben gelcem yeaa " diye zirlamak muhtemeldir.

almış oldukları sınav sonucu puanlarını ve yapmış oldukları tercihleri birbirlerine anlatarak muhabbet etmeye başlıyacaklardır. sonra memleketler falan konuşulacaktır, kimisi diyecektir işte efendim benim amcam dayım bunu bitir şurda bilmem kaç paraya iş var, oraya yerleştirecez seni dedi bana diye anlatacaktır. kampüste ilk muhabbet bağlarını geliştirenler grup halinde gezmeye başlayacaktır. okul yemekhanesi onların yüzünden bir ay aşırı yoğun olacaktır. her derse gireceklerdir. üst sınıflarda yaşı 30 lara yaklaşan aynı bölümden abilerini görüp acaba bende mi biteremeyeceğim diye canını sıkacaktır. şu hocaya dikkat et, bu hoca zorlar diye üstler hep vıdı vıdı yapıp moralini bozacaktır.

yurt sorunu ya da apart sorunu ayrı bir sıkıntıdır. enterasan kişiliklerle aynı odada kaldığının farkına varıp, hay ben böyle okulun diye kendi kendine hayıflanacaktır. sonra alışacaktır ve 4 5 6 .. yıl içinde ise o okul onunmuş gibi davranacaktır.

bos bos gozlerle etrafa bakip tanimaya calisan gozleri ele verir çömez olduklarini ve gerek ust siniflarin dislar bakislari gerek aileden ilk defa kopmanin verdigi ve de en onemlisi hayatin da ilk kez gordugu insanlarla ayni odayi paylasmanin verdigi gerginlik nerdeyse okulu biraktirir derecededir.

ortalıkta şebek gibi dolanan sınıfın en zekisi en çok sevişeni benim edasıyla ortalıkta dolanacak bir çift insan görürsünüz. bunlar karşı cinsi ve sınıftaki odunları tartarak başlar işe, genelde bunların yaş ortalamasıda büyük olacağı için herkesi küçümserler. sene sonunda bir sevişme hasretiyle (afedersiniz) göt olup evlerine dönerler. belkide sınıfın en salağı ilan edilebilirler. bunlara dikkat edin, bunlardan olmayın gördüğünüz yerde vurun tasslağı masaya!

başka bir şehirde üniversiteye başlanıldıysa, ortama ve şehire alışmakla geçer. 1 haftada olacak işler değil tabii bunlar. ne bileyim ben depresyona filan girdim ilk hafta. ailemden ilk defa ayrılıyordum ve tek kişilik odada kalıyordum, bayağı depresyonlardaydım yani. sonra alışılıyor tabii, yatay geçiş falan düşünüyorsunuz ilk haftalarda, sonra alışıyorsunuz. kurban bayramına kadar alışırsınız herhalde 2012 için konuşursak, bir sevgili falan bulursanız daha kolay olur. hele ki evinizden okulunuzun şehrine dönüşünde sevgiliniz çekici etmen oluşturur o şehre gitmek için. bak demedi demeyin sevgili demeyin. kanka falan değil, sevgili.

kıymetinin sonradan anlaşılacağı, kimi zaman eğlenceli, kimi zaman zor, çoğu zamanda uykusuz geçecek 4 yılın başlangıçı olan haftadır. *

okulda kimse olmayacağından dolayı sıkıcı geçer.

(bkz: geçiş yapcam ki ben)

ilk zamanlar sakın sevgili ayaklarına girmeyin millet arkadaşlarıyla içli dışlı olurken siz sevgilinizle gezer tozarsınız tabi bu başta çok güzel gelecek ta ki sevgilinizden ayrıldığınızda dertleşecek samimi arkadaş bulamayana kadar.

not: yaşamadım yaşayanları gördüm.

istanbul hukuktaysan ilk hafta yuh lan burası ne kalabalık böyle bir meksika dalgası yapılsa nasıl olur? gibi sorular sormanıza neden olur.

herkesin aynı şey düşüneceği haftadır.

"olum bunlar hala çocuk lan!"

bir de benden tavsiye farklı bölümlerden de arkadaş edinin. ondan sonra niye benim kız arkadaşım yok diye ortada gezinirsiniz. *

memleketindeki arkadaşlarını bir daha aramayacakmışsın hissine kapılırsın, ortam tatlı gelir ; yeni kız arkadaşlar, erkek arkadaşlar, ortamların vs cazip geleceğini düşünürsün iplemessin artık eskileri. tabiki bu düşüncelerin ilk haftalarda yaşanması muhtemeldir ve gelişmelerin verdiği sonuçlarla hiçbir şey ilk düşünüldüğü gibi olmaz.

"ders işlenmez" düşüncesiyle gidilmeyen haftadır.

Çekingen tavırlarda bulunan, bariz hayretle etrafını süzen, ikili gruplarla takılan tayfadır.

nereye sıçacağız biz durumundaki şaşkınlık ve karambol durumudur.

Sadece aileden daha özgür bir yerde olmalarının verdiği sarhoşluk.

bir hafta hoca mı desek öğretmen mi diye geçer. bir de yemekhanede kuyruktan nasıl yırtarız diye planlar üstüne planlar düşünülür.